dinsdag 24 december 2013

Fijne feestdagen!


Bij deze wil ik iedere lezer van mijn blog fijne feestdagen toewensen en een gelukkig en gezond 2014!
Liefs Micky en de familie

dinsdag 17 december 2013

2000 Miles

 
 
 
 
 
He's gone,
2000 miles,
Is very far.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
The snows falling down.
It's colder day by day.
I miss you.
The children were singing,
He'll be back at Christmas time.




 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
And these frozen and silent nights,
Sometimes in a dream,
You appear.
Outside under the purple sky,
Diamonds in the snow,
Sparkle.
Our hearts were singing,
It felt like Christmas time.




 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2000 miles.
Is very far through the snow
I'll think of you
Wherever you go.
He's gone,
2000 miles,
Is very far.




 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
The snows falling down,
It's colder day by day.
I miss you.




 
 
 
 
 
 
I can hear people singing,
It must be Christmas time.
I hear people singing,
It must be Christmas time.

maandag 9 december 2013

Griepvirus






Na een hele week zieke kindjes en onderbroken nachten, dacht ik het vrijdag wel een beetje gehad te hebben. Tom en Nicky toch nog maar een dagje extra thuis gehouden, met in mijn achterhoofd dat we zaterdag nog een feestje hadden bij mijn schoonouders. En op zondag nog een verlaat Sinterklaasfeestje.
Helaas, ook al leek het allemaal beter te gaan, het mocht niet baten. Vrijdagavond kwam ook D zo beroerd thuis dat hij amper op zijn benen kon staan, en ja ook hij bleek buikgriep te hebben.










Toch al mijn moed bij elkaar geraapt om met twee half zieke kindjes (Nicky gooide er een uur voor het feest nog even haar eten uit) en een zieke papa, naar het feest te gaan. We hadden goed en wel de gelukkige een hand gegeven, en het cadeau overhandigt, de koffie en het gebak net achter de kiezen. Toen Tom alles uitspuugde over de vloer. Gelukkig alleen ranja, maar de serveerster kon de golf nog maar net ontwijken.










Met zijn tweeën snel Tom opgepakt en mee naar huis genomen, gelukkig wonen we een straat verderop. D was weer terug gegaan, ik bleef thuis bij ons zieke manneke.
Tegen half 6 toch wat eten klaar gemaakt, bij Tom bleef er gelukkig al weer wat thee in. Ik keek terloops op mijn telefoon en zag dat ik een berichtje van D had ontvangen, dat ook ons pap alles uit had gespuugd op de wc. Ook  hij was onderweg naar ons huis.
Lijkbleek stond hij samen met ons mam op de stoep, om nog eenmaal een loopje te maken naar het toilet en daarna toch maar met een plastic zak in zijn hand, in de auto te stappen.
Toen de rust weer wat was wedergekeerd bracht ik Tom naar bed. Het kleine manneke sputterde aanvankelijk nog wat tegen, maar na een verhaaltje, een extra kusje en enkele slokjes water, kroop hij behaaglijk onder de deken met zijn knuffel.
Weer beneden nestelde ik me op de bank. Met de afstandsbediening zocht ik naar een leuk programma op de tv, maar nog voor dat ik iets gevonden had, hoorde ik ineens de sleutel in het slot. Het stemmetje van Nicky in de gang. 'Ga maar naar mama toe meid,' hoorde ik D zeggen.










'Nu al terug?' 'Ja, de kleine hier heeft papa onder gespuugd. Ze was het laatste uur ook ineens al erg hangerig, wilde alleen nog maar bij mij zitten. En ineens voel ik het zo achter mijn trui druppen.'
Na een snelle omkleedsessie besloot papa om de kleine meid maar meteen naar bed te brengen, en zelf ook maar vort thuis te blijven.
Zelf ben ik nog even terug geweest, maar na een klein half uurtje hield ook ik het voor gezien, de sfeer kwam er bij mij niet meer in. En mijn gedachten gingen meer uit naar mijn ziek thuisfront dan naar deze vrolijke menigte die aan lange tafels zaten na te genieten van het buffet.
Het had een mooie dag moeten worden, en gelukkig was het dat voor mijn schoonouders wel geweest! Echter hadden wij gezien de omstandigheden beter thuis kunnen blijven en alleen D er heen moeten laten gaan.
Maarja, in de toekomst kijken kan ik 'gelukkig' nog steeds niet.

maandag 2 december 2013

Sinterklaasmiddag

 
 
 
'Mama, gaan we naar opa en oma?' De hele week had hij er al naar uitgekeken. Want zondag gingen ze naar opa en oma. Hij had zelfs al een brief geschreven voor Sinterklaas om te laten weten dat hij er heen zou gaan, zodat ze hem zeker niet zouden vergeten.
De kleine man was zelfs zo gespannen dat hij er nachtmerries van kreeg, hele enge met draaiende lampen, dansende pieten in zijn kamer en zelfs gordijnen die met veel lawaai heen en weer bewogen. Gillend werd hij wakker, om snel onder de dekens te duiken en in alle veiligheid papa en mama meerdere keren per nacht te roepen.
Gelukkig werd het de tweede nacht al beter, en begon hij er zelfs steeds meer naar uit te kijken dat we naar opa en oma zouden gaan.
Zaterdag was moeder al druk bezig geweest in de keuken om een heerlijke appel-speculaastaart te maken. Hij kon er bijna niet van af blijven. Zelfs niet toen mama al een aantal keren had gewaarschuwd dat de taart toch echt nog eerst gebakken moest worden.
 
Eindelijk brak de grote dag aan, en was het tijd om in de auto te stappen naar opa en oma.
Op de heenweg hielp hij papa om de weg te vinden. 'Waar moeten we nu heen Tom?' 'Die kant op!' 'Nu die kant op, en dan die kant en die kant', zei hij druk wijzend en gebarend met zijn handjes achterin zijn stoel. 'Weet het het zeker?' 'Ja, dan gaan wij naar opa en oma!'
Eenmaal binnen had hij de zak met cadeautjes al meteen gevonden. 'Hé, hier ligt een zak met pakjes.'
'Die heeft zwarte piet al gebracht vandaag.' zei oma. 'Die mogen wij uitpakken.'
'Nee, we gaan eerst nog wat drinken en een stukje taart eten die mama heeft meegebracht.'
'Jaaa! Taart eten!' Hij stond al meteen enthousiast samen met zijn zusje naast de aanrecht te wachten tot oma een stukje voor hem op het bordje had gelegd.
Na de koffie en het gebak was het tijd voor de pakjes. Hij was zo nieuwsgierig naar wat er allemaal in de bont ingepakte kadootjes zat dat hij het liefs alles tegelijkertijd uit de zak had gehaald. En eenmaal uitgepakt  liepen zowel Nicky als Tom trots rond met hun pasverworven speelgoed. Alles zat nog in de doos, maar het was een prachtig gezicht. Het was een mooie middag geweest.

dinsdag 26 november 2013

The Cat Empire -The winesong



Het is alweer bijna 2 weken geleden dat ze in de HMH stonden. En ik, ik was daarbij.
In het voorprogramma stond Flap!, een band die een swingende opening verzorgde, met hun vrolijke dixie jazz klanken. Het publiek werd zoetjes aan opgewarmd voor het grotere werk.
The Cat Empire.
Deze groep is groot in Australië waar ze al verschillende grote hits op hun naam hebben staan, en bekend zijn om hun liveshows. En dat moesten ze in Nederland nog wel een beetje waar maken, want hier hebben ze maar 1 hitje 'Brighter than gold'. De band brengt jazz en ska in een funky jasje. En soms een gemengd met wereldse invloeden. Op podium een keur aan muziekinstrumenten. Pauken, drums, trombone, trompet, saxofoon, bas, basgitaar, keyboard, piano, een zelfs een heuse draaitafel. Betoverende klanken die je heerlijk in beweging zetten.
Niet voor niets dat deze band al sinds 2004 een graag geziene gast is in Nederland en in heel Europa zorgt voor volle zalen. De naam is vooral voor de liefhebbers groots.
Het publiek deze avond was zeer divers, van meiden met snorharen op hun snoet geschminkt tot mannen met baarden. Maar allemaal deden ze mee en genoten ze van de heerlijke klanken.
Het was een prachtige muzikale avond, en na dit concert is het ook voor mij een band om in de gaten te houden!

woensdag 20 november 2013

Sperwer

 
 
 
 
 
'Er zit een grote buizerd in de tuin.' zei mijn zwager toen hij binnenkwam.
Hij wees naar de voortuin. Een grote vogel zat over zijn prooi gebogen in het grind. Hij plukte de veren en het vlees eruit.
Drie kinderkopjes stonden voor het raam toe te kijken terwijl hij aan het eten was.  
 
 
 
 
 
 
 
Later nog eens opgezocht. Hij was te klein voor een buizerd. Een sperwer bleek na een reactie van Klaproos. Nog bedankt daarvoor!
Een mooie krachtige roofvogel., met zijn felgele ogen. Hij was op zijn hoede, hield me in de gaten toen ik de camera op hem richtte. Eerst nog op afstand achter het raam. Later ben ik via de voordeur dichterbij geslopen. Steeds iets dichterbij tot ik een prachtige close-up kon maken. Dichterbij durfde ik echter niet te komen, bang als ik was dat ik hem zou storen en hij op zou vliegen.
Maar wat een prachtig moment! Ik heb er echt van genoten!
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

dinsdag 5 november 2013

Stout eten

Mama stond aan het fornuis eten te koken. De ramen in de keuken waren beslagen van de waterdamp die van de pannen kwam, het uitzicht naar buiten werd steeds mistiger. De eerste druppels gleden al naar beneden. Tom kwam de keuken binnen, hij keek verrast naar de ramen.
'Mama de ramen moeten gewassen worden.' Hij voegde de daad bij het woord, en liep naar het keukenkastje. Hij  haalde de trekker eruit, klom op de keukenstoel en begon de ramen droog te trekken.
Nadat hij de ene helft van het raam gedaan had, bekeek hij van een afstandje zijn werk.
'De andere kant moet ook nog gewassen worden. Ik ben de ramenwasser, mama.'
De pannen op het vuur dampte vrolijk verder, en weldra waren de pas gedroogde ramen weer beslagen.
 'De ramen zijn weer geslagen!'
Tom klom opnieuw op de stoel, maar in plaats van de ramen droog te trekken ging hij boos voor de pannen staan.
'Stout eten, je mag de ramen niet slaan. Ga maar in de hoek staan! Eten is stout!'
Waarna hij tevreden van de stoel klom en de ramen opnieuw droog begon te maken met zijn trekker.
Zo dat zou dat stoute eten wel leren!

maandag 4 november 2013

Image Dragons - On top of the world

 
 
If you love somebody
Better tell them while they’re here ’cause
They just may run away from you
You’ll never know quite when, well
Then again it just depends on
How long of time is left for you
I’ve had the highest mountains
I’ve had the deepest rivers
You can have it all but life keeps moving

I take it in but don’t look down

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay
Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt
I’ve been waiting to smile, ‘ay
Been holding it in for a while, ‘ay
Take you with me if I can
Been dreaming of this since a child
I’m on top of the world.

I’ve tried to cut these corners
Try to take the easy way out
I kept on falling short of something

I coulda gave up then but
Then again I couldn’t have ’cause
I’ve traveled all this way for something

I take it in but don’t look down

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay
Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt
I’ve been waiting to smile, ‘ay
Been holding it in for a while, ‘ay
Take you with me if I can
Been dreaming of this since a child
I’m on top of the world.



‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay
Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt
I’ve been waiting to smile, ‘ay
Been holding it in for a while, ‘ay
Take you with me if I can
Been dreaming of this since a child

And I know it’s hard when you’re falling down
And it’s a long way up when you hit the ground
Get up now, get up, get up now.

And I know it’s hard when you’re falling down
And it’s a long way up when you hit the ground
Get up now, get up, get up now.

‘Cause I’m on top of the world, ‘ay
I’m on top of the world, ‘ay
Waiting on this for a while now
Paying my dues to the dirt
I’ve been waiting to smile, ‘ay
Been holding it in for a while, ‘ay
Take you with me if I can
Been dreaming of this since a child
I’m on top of the world.


Een heerlijk nummer dat helemaal past bij de sfeer van afgelopen weekend! Een gezellig feestje gehad, en even weer mezelf zijn zonder kindjes erbij! En dat was lang geleden!

donderdag 24 oktober 2013

Herfst

 
 
 
 
 
Een paar foto's in het archief gevonden. Zelf tegenwoordig weinig tijd om te fotograferen. Erg jammer, maar deze foto 's uit het archief maken vast veel goed. Genomen tijdens een mistige fietstocht op een vroege herfstmorgen. De blaadjes verkleurde van groen naar geel en bruin.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Druppels achtergelaten op draden van webben door spinnen geweven. Op takjes, druppelen van blaadjes.  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Misschien moeten we nog maar eens vaker het archief induiken.

donderdag 17 oktober 2013

Rowwen Hèze - Hemel op Aarde (CLIP)



Een videoclip die me tot tranen ontroert. Het maakt dat je ondanks de weinige beelden die je meekrijgt, nu al intenst medelijden krijgt met de jongen die zo hopeloos verliefd is geworden op een oudere meid. Omlijst door de stem van Jack Poels, maakt deze Limburgse film vast enorm veel indruk op de kijker. Mij maakt het nieuwsgierig naar meer.
De film Hemel op Aarde komt binnenkort in de bioscoop.

Mais rijden met papa

De hele dag waren ze bij opa en oma geweest. De kinderen hadden hun hartje weer opgehaald, mee gewandeld met opa, naar de winkel en ook nog de mooiste kastanjes en eikels geraapt! Toms zakken puilde uit van de bruine vruchten met witte stip, hij stapte stoer aan de hand van opa mee terug naar hun huis, alwaar mama ze weer meenam. Ze zwaaiden beide enthousiast door de autoraampjes toen ze de straat uit reden.
'We hebben kastanjes geraapt, mama!' zei Tom. 'En gewandeld! En naar de winkel geweest!'
Nicky werd steeds stiller, het mutsje van haar rode jas was over haar ogen gezakt, haar oogjes gesloten, haar hoofdje zakte knikkebollend opzij. Ook Tom was opgehouden met kletsen en keek stilletjes uit het raam.
Mama stopte de auto voor hun huis op de parkeerplaats en zette de motor af, toen de telefoon ging. Papa. 'Zou je het autostoeltje eruit willen halen? Dan kan onze Tom met mij mee in de vrachtauto.' 'Maar hij moet nog eten!' 'Ik kom nu langs, dus hij kan nu mee.'
Er werd snel besloten om het kleine manneke zijn uitstapje met papa te gunnen. Het stoeltje werd uit de auto gehaald, en wat later kwam papa al met een grote rode vrachtauto voorgereden, het stoeltje werd overgezet en weldra zat Tom trots naast papa in de vrachtauto. Hij mocht mee mais gaan rijden!
Tom begon meteen te babbelen toen de wagen over de smalle weggetjes tussen de maïsvelden doorreed. 'Papa, die moeten we ook nog allemaal hakselen!' als er weer een maïsveld voorbij kwam en 'die hebben we al gehad! Die hoeft niet meer!' als er alleen nog maar resten van maisplanten op het veld waren achtergebleven. Halverwege dommelde hij even weg, zijn hoofdje knikkebollend op zijn kin, om weer verschrikt overeind te komen. Papa stelde voor om naar huis te gaan, het was allang bedtijd geweest voor de kleine man, en hij had zelfs nog niet eens gegeten.
'Nee, nog niet naar huis, we moeten mais hakselen!' riep Tom verontwaardigd en zelfs een beetje boos uit, maar eenmaal weer thuis, achter een groot bord met een heerlijke appelpannenkoek, was het leed al snel geleden. Moe, maar vol van de nieuwe ervaring ging hij naar bed, waar hij al weldra in een diepe slaap viel, heerlijke dromen over de prachtige rit in de vrachtauto.

maandag 14 oktober 2013

Patient love


 
"Patient Love"
Got a pinch of tobacco in my pocket
I’m not gonna roll it no I’m not gonna smoke it
Til we’re staring at the stars and the rockets
Twinkling in the silvery night

Two sips of whiskey in the flask but I’m not gonna drink them
I swear I’ll make it last
Til we’re drinking out of the same glass again

And though the sand may be washed by the sea
And the old will be lost in the new
Well four will not wait for three
For three never waited for two
And though you will not wait for me
I’ll wait for you

Got a polaroid picture in my wallet
I’m not going to tear it no I’m not gonna spoil it
It’s an unspoken heartbreak
A heartbroken handshake I’ll take with me where I go

And three words on the tip of my tongue
Not to be spoken nor sung
Or whispered to anyone
Til I scream them at the top of my lungs again

And though the sand may be washed by the sea
And the old will be lost in the new
Well four will not wait for three
For three never waited for two
And though you will not wait for me
I’ll wait for you
I’ll wait for you
And I’ll wait for you

Got a pinch of tobacco in my pocket
I’m not gonna roll it no I’m not gonna smoke it
Til we’re staring at the stars and the rockets
Twinkling in the silvery night


Een prachtige tekst. Iets waar Passenger toch wel om bekend staat, de bijzondere teksten in zijn liedjes. Deze moet je echt een paar keer horen/lezen voordat je de strekking snapt. Maar hij heeft geduld das zeker.

zondag 6 oktober 2013

Klein beetje feest

 
Mijn echter verjaardag is pas dinsdag maar vandaag had ik al vast de familie op visite. Dat was weer een goede reden om me lekker uit te leven in keuken om een heerlijke taart te maken.
Uiteindelijk werden het er twee. Een arretjescake en een gemarmerde kersen-yoghurttaart. Beide vielen enorm goed in de smaak.
Maar de pret vooraf was al net zo leuk. Tom mocht mama namelijk meehelpen. Glunderend zat hij achter een grote beslagkom vol marie biscuitjes, met de opdracht ze allemaal in stukjes te breken zonder ervan te eten. Toen opa later op de middag kwam vertelde hij enthousiast dat hij mama aan het helpen was. 'Tom doet koekjes breken, voor de cup cakejes.'
'Arretjescake'
'Voor de arretjescake, voor morgen. Morgen is het feest. Dan is mama jarig. Krijgt mama cadeautjes.'
En een klein feestje was het voor de kinderen, want zo vaak komt het niet voor dat er gebak is, je cadeautjes uit mag pakken, al zijn ze voor mama, en alle opa's en oma's er tegelijkertijd zijn om met ze te spelen! Het grote feestje is pas over 3 weken, en dinsdag is mama pas echt jarig, maar vandaag hadden we het al een beetje gevierd. Het was er heerlijk weer voor. En hoe vaak kun je nou in oktober nog buiten zitten, in het zonnetje met je kopje koffie en stukje gebak! Wij hebben er heerlijk van genoten, en jullie?

zondag 29 september 2013

Schoonheid zonder naam


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Wie deze plant kent mag het zeggen!

woensdag 25 september 2013

Nieuwe oven



Onze oven is echt aan vervanging toe. Dat bleek enkele weken geleden wel toen ik even een appeltaart wilde bakken. Na meer dan 40 minuten voorverwarmd te hebben, de taart in de oven gezet bij de juiste temperatuur (volgens de thermometer),  bleek hij na 45 minuten, de tijd van het recept nog niet gaar te zijn. Oke, kan gebeuren, nog maar 10 minuten erbij gezet, maar ook deze keer zonder resultaat.
In de keuken begon het echter al aangenaam warm te worden, maar de appeltaart was zelfs na nog eens 3 keer 10 minuten erbij gezet te hebben nog steeds niet helemaal gaar. Uiteindelijk hadden we de ramen opgezet in de keuken en de appeltaart bijna 2 en een half uur  de oven gehad voordat deze eindelijk net iets te bruin maar wel gaar was.
Inmiddels heb ik een nieuwe oven in de bijkeuken staan. Mijn schoonvader had er nog eentje staan. De mevrouw die hem wegdeed wilde deze niet over nemen toen ze het huis kocht, maar hij zag er nog zo goed uit dat mijn schoonvader het zonde vond om hem weg te doen.
En wat een verschil. In plaats van een half uur voorverwarmen, issie binnen 10 minuten al op temperatuur. Een pizza kost niet langer meer ruim een uur, maar gewoon, de tijd die op de verpakking staat. Worstenbroodjes zijn helemaal snel klaar, dus we kunnen eindelijk weer eens aan het bakken gaan! Alleen tja onze kachel zijn we wel kwijt.

dinsdag 17 september 2013

Take your time girl

 
 
Take your time girl
 
Safe and sound
My hands around your body
We’ll take it day by day
 
I’ll show you around
Guide you through my memories
Every step of the way
 
Take your time girl
Just leave it to me
And hold on to love
Soon you’ll find the world at your feet
Take your time girl
Just leave it to me
And hold on to love
I feel you getting closer every beat
Take your time girl
 
On our own
Everywhere together
I know you’ll count on me
 
But we’re not alone
Your father and your sister
Are waiting patiently
 
Deep in the night
When the whole world’s asleep
I imagine how you’ll be in 2033
And it’s all fine by me
 
Niels Geusebroek

donderdag 12 september 2013

Geal!

 
 
 
 
 
't Peelklukske leet op de taffel te wachte.
Ik raap 't op en zeg stil in gedachte, wow, wow, wow, wow.
De kleur van de kaft, ik krieg kiepevel.
Ik bin in de ban van 't allermoeiste geal van ow, wow, wow, wow, wow.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Vanille en citroen, narcisse in 't plantsoen.
't wuurd steeds erger, ik zij 't oaveraal.
In elke etage, banane in de schaal
wow, wow, wow, wow, wow.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De kopere bel, 't gulde middepaad.
Tuinslang an de kraan,
de kenteikenplaat van ow, wow, wow ,wow, wow.
Geal dat is 't woard, de sleutel van de poart.
Ik zeg dankjewel geal, geal, geal.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
't Zien de vlamme in 't veur. De goude gloed din deut de rest.
"t Is 't licht heer op de deur.
't is nog noeits zo geal gewest.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
geal is geluk, ik krieg mar gen genog.
In elke schilderij, 't geal van Van Gogh wow, wow, wow, wow, wow.
Plasic end heer in 't bad, de lichtjes van de stad.
Als ik straks bestel, geal, geal, geal.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
't Zien de vlamme in 't veur. De goude gloed din deut de rest.
"t Is 't licht heer op de deur.
't is nog noeits zo geal gewest.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De jonge kies, de zomerhoning. Vitamine C,
de kroen van de koning. De duuier van 't ei,
't geale koare. De mais op 't land, d'n haan op de toare.
Geal is 't geluid van 'n kanariepietje.
Geal dat is de geur van 'n versgebakke frietje.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Bron: Rowwen Héze - Geal
 
Oke, misschien zijn de bloemen niet helemaal geel, maar oranje, het liedje is gewoon te mooi om niet te vermelden!
 

woensdag 4 september 2013

Lüneburg

 
 
 
 
 

Mijn Stad

Mijn stad heeft gouden torens
Mijn stad heeft grijze straten
Mijn stad ligt langs de Schelde
's Nachts te slapen
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mijn stad heeft rode lippen
En een hart van diamant
Ze uren naar me kijken
Ze kan me schaamteloos verleiden, want...


 
 
 
 
 
 
 
 
...Mijn stad heeft mooie benen
Mijn stad heeft felle ogen
Mijn stad kan weinig geven
Maar ze kan zoveel beloven

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mijn stad heeft een verleden
Waar ze nooit iets van vertelt
Ze is betoverd door de liefde
En verloederd door het geld
 
 


 
 
 
 
 
Maar ik hou van mijn stad
Ik hou van mijn stad
Mijn stad, mijn stad, mijn hart

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mijn stad verstopt de mensen
Zonder geld, zonder bezit
In de godvergeten krotten
In de kamer zonder licht

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Daar wonen oude mensen
Uitgeleefd en afgedaan
Ze hebben zoveel te vertellen
Maar geen mens wil ze verstaan
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
En in mijn buurt lopen de hoeren
Langs het grote Astridplein
Ze zijn dicht bij het station
Maar ze nemen nooit de trein
In elke straat ben ik geboren
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ik ken de weg naar elke kroeg
Want ik heb mezelf gezocht hier
Van 's avonds laat tot 's morgensvroeg
En ik hou van mijn stad
Ik hou van mijn stad
Mijn stad, mijn stad, mijn hart

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mijn stad, mijn stad is zacht
Zo zacht als helder water
Ze is teder voor een dromer
Ze heeft een haven voor piraten
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
En mijn stad, mijn stad is hard
En onuitstaanbaar arrogant
Want ze haat, ze haat een vreemde
Uit een ver en arm land


 
 
 
 
 
 
 
 
Maar ik hou van mijn stad
Ik hou van mijn stad
Ik hou van mijn stad
Ik haat, ik hou van mijn stad
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ik hou van mijn stad
Ik haat van mijn stad
Ik hou van mijn stad
Mijn hart
 
 
Bron: Stef Bos - Mijn stad
Foto's gemaakt in Lüneburg in Duitsland 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews