Dagje dierentuin

 

 

Het was een prachtige dag afgelopen zondag voor een bezoekje aan de dierentuin. Na het ontbijt aangereden naar opa en oma, die met ons mee zouden gaan en toen kon de dag beginnen.

Het park was flink veranderd sinds Dirk en ik er 5 jaar geleden samen waren geweest. De bomen en struiken waren flink gegroeid, waardoor het park een natuurlijker uitstraling had gekregen. Voor de kinderen waren er volop speelgelegenheden langs de paden. Wiebelen over een smalle brug bij de otters, een berg beklimmen als een berggeit, nog een berg beklimmen en door een spannend gangenstelsel van glijbanen weer naar beneden glijden.

De kinderen hadden de grootste lol! De dieren waren maar bijzaak. Al namen ze wel de tijd om ze allemaal even te bekijken, na een paar minuten kijken draaiden de kopjes weer omhoog. 'Klaar met kijken mama!' zei Nicky, waarna ook Tom snel even 'Klaar' riep om snel weer door te rennen naar het volgende dier.

 

 



 

 

 

Bij de leeuwen werd er toch wat langer halt gehouden. Tom die in de auto nog stoer zat te vertellen dat hij de leeuwen en tijgers wilde zien en 'Ik ben super Tom en helemaal niet bang van de tijgers en leeuwen.' werd toch ineens wel erg stil toen een grote leeuw ineens dicht bij het glas kwam staan.

De houten leeuwen die voor het leeuwenverblijf waren neergezet waren een stuk interessanter. Temeer omdat je ze met een simpele druk op de knop kon laten brullen.

Na de wasbeertjes en de apen eindigde de route door het park bij een grote speeltuin, waar we even halt hielden. Het was inmiddels een beetje begonnen met regenen, waardoor de aanwezige bezoekers in het park naar het restaurant of de binnenspeeltuin waren gevlucht.

Tom en Nicky trokken zich echter weinig aan van de druppels en beklommen de grote glijbaan, die nat was geworden en daardoor iets harder gleed dan verwacht. Nicky kwam huilend beneden, Tom kon er alleen maar om lachen.

 

 

 

 

In het restaurant besloten we met zijn allen wat te gaan eten. Nicky schoof meteen aan en at mijn soepkom voor de helft leeg, terwijl Tom het nog veel te druk had met spelen, al kwam hij wat later toch naar onze tafel toe voor zijn frietjes.

Terug in de auto vielen ze beide in slaap.

 

 

 

 

 

Verjaardag

 

Ze kon het zich nog levendig voor zich halen. 4 jaar geleden, de dag dat ze hem voor het eerst zag. Ze was de hele dag al wat onrustig geweest, liep wat ongedurig door het huis te ijsberen. In haar buik voelde ze een lichte pijn, maar verder bleef het rustig. Haar vriend had nog naar huis gebeld, dat het wat later zou worden die avond. 'We maken het werk eerst af, want als de kleine er straks is staat Wilco er alleen voor.'

Ze had de telefoon nog maar net neergelegd of ze voelde een korte steek in haar buik. Nog geen 3 uur later belde ze hem weer op. 'Volgens mij begint het!' 'Kun je het nog een beetje volhouden, ik moet nog opruimen, maar ik probeer zo snel mogelijk naar huis te komen, je moet bellen als het erger wordt.' Binnen een uur kwamen de weeen al om de 5 minuten en hing ze weer aan de telefoon.

'Kun je naar huis komen, het begint!'

Om 10 over 10 die avond had ze hun zoon in haar armen. Een lang smal jongetje, heel bleek, maar zo mooi. Haar vriend kon zijn ogen niet van hem afhouden. Zij kon het allemaal nog met moeite bevatten. Ze was nog half verdoofd van de morfine, om de pijn van de keizersnee te verdoezelen. Maar het was ineens heel echt.

En nu werd hij al weer 4 jaar! Het smalle babytje was al een klein jongetje geworden, dat na de vakantie alweer na de kleuterschool zou gaan.

 

 

En nu stond ze te bakken. Cup cakes voor de peuterspeelzaal in WK thema. Ze had het hele weekend al visite gehad, en in de keuken gestaan. Nog meer cup cakes gemaakt, een yoghurttaart en voor de jarige op verzoek een aardbeientaart. Al was die laatste een vlaai geworden, die erg in trek bleek te zijn.

Ze had haar zoontje zien genieten bij het uitpakken van de cadeautjes. De rode auto shirt was zeer in de smaak gevallen en de Mickey Mouse knuffel, die eigenlijk al die tijd al in de speelkist van opa en oma had gelegen moest 's avonds mee naar bed.

Hij speelde met Levi, al was die eigenlijk nog een beetje te klein om echt mee te komen, en met Emma die hem de hele tijd achterna rende, hem uitdaagde en meetrok op de glijbaan. Hij at de aardbeien van de vlaai en gaf de bodem aan zijn zusje. Rende vrolijk naar de voordeur bij elke bel die er rinkelde, scheurde enthousiast het papier van zijn cadeautjes

4 jaar, en alle dingen die ze zeiden waren waar, ze worden snel groot.

 

 

 

 

 

 

 

KPJ Zeskamp Beek en Donk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pechweekje

Poeh, opgelucht zakte ik op de bank. Het was me het weekje wel geweest. Vorige week vrijdag was Dirk vertrokken om een weekje te gaan crossen in Roemenië. Een lange week alleen thuis met de kinderen lag voor me.
Zaterdag begon het goed met prachtige zonnig weer, kindjes in het zwembad, lekker buiten eten en volop genieten van de rust en het koele water.
Die nacht werd Nicky ziek. De volgende morgen het vieze beddengoed en nachtkleding in de wasmachine gegooid, die er halverwege al de brui aan bleek te geven. Na enkele vergeefse pogingen de machine aan de gang te krijgen, de moed opgegeven en schoonmoeders opgebeld om te vragen of zij voor mij Nicky's beddengoed uit wilde wassen. Helaas bleek ook de pomp niet meer te werken, en duurde het ook nog eens eventjes voor het deurtje openging, waarna de kletsnatte was er weer vies uit kon worden gehaald. Alles in de wasmand gestopt, achterin de auto gezet en naar schoonmoeders gebracht. Kindjes ook meteen meegenomen, want met Nicky ging het gelukkig al weer wat beter. Ze at nog niet, maar was weer even levendig als anders en had weer wat kleur op haar wangetjes. Echter nu was Tom weer erg hangerig, een reden te meer om hem wat in de gaten te houden.
Eenmaal bij ons thuis aangekomen, bleef hij een beetje stil bij opa hangen, tot hij ineens op stond en alles op het toilet eruit spuugde. De rest van de middag lag hij te slapen op de bank.
's Avonds op tijd weer naar huis gegaan om ze op tijd in bed te leggen, ze waren beide nog wat moe, maar het ergste leed was geleden.
Maandag nog steeds twee hangerige kindjes, dus toch nog maar een dagje rustig aan gedaan.
Er was die middag code oranje voorspeld voor zwaar onweer, en al weldra diende rond de middag de eerste bui zich aan met een praçhtige donkere lucht. Terwijl ik enthousiast de bui tegemoet liep, we waren toch maar even naar opa en oma gaan lopen, werd mijn enthousiasme al weldra afgezwakt door de nuchtere opmerkingen van mijn schoonvader. 'Ach maak je niet zo druk, kom snel binnen, ga zitten tis maar een buitje.' Buiten begon het echter te stortregenen, maar ze begrepen niets van mijn opwinding. En al helemaal niet toen wat later op het nieuws code rood voor Limburg werd afgekondigd waar Pinkpop volop aan de gang was. 'Ach dat loopt wel los.'
Achteraf bleek dat ze daar vooral erg veel geluk hadden gehad en het zwaartepunt van de bui over Duitsland trok waar een hele straat na de harde wind bedolven was onder de omgevallen bomen die als luciferhoutjes omwaren gewaaid en op huizen en auto's terecht waren gekomen.
De rest van de week verliep redelijk rustig. Tot donderdag toen ik per ongeluk mijn telefoon in de wc liet vallen, deze viel nietsvermoedend uit mijn zak. Snel heel het toestel uit elkaar gehaald om te redden wat er te redden viel, maar helaas bleek al snel dat er geen leven meer in te krijgen was.
Vrijdag begon al niet geweldig doordat ook ik het buikgriepvirus onder leden bleek te hebben, en 's middags ziek naar huis ben gegaan van mijn werk, waarna ik thuis de middag boven het toilet heb doorgebracht en de rest in bed. Mijn schoonmoeder heeft de kindjes nog opgehaald, ze hebben daar meegegeten en ze heeft ze mee naar huis gebracht. Ze verdient een grote doos bonbons voor al de hulp! Zaterdag was het nog niet veel beter, maar gelukkig was ik vandaag weer genoeg opgeknapt om nog even naar de zeskamp in Beek en Donk te gaan.
Tja, het was me het weekje wel...

Kasteel Henkenshage

 

 

Sint-Oedenrode kent een rijke geschiedenis. De eerste tekenen van bewoning dateren al van 10 000 jaar voor Christus. 7000 jaar voor Christus is er echter al meer bekend over de vermoedelijke naamgever van het dorp Oda. Hier gaan meerdere verhalen over de ronde, zoals ik al eens in een eerder blog ter spraken bracht.

Deze keer wil ik jullie mee nemen naar het kasteel Henkenshage.

 

 

 

 

Het kasteel kent vele bewoners, die allemaal hun eigen bijzondere levensverhaal meebrachten. Niet iedereen nam even gelukkig afscheid van het kasteel, maar telkens werd het weer verder uitgebreid en behouden. In 1387 verscheen het gebouw voor het eerst in de boeken. Echter de eerste naam van een eigenaar die werd genoemd is familie van de Velde. 

 

 

 

 

Vele eeuwen later, na vele wisselingen van bewoners, hebben er ook nog de Augustijner kanunnikessen gewoond, die eerst in kasteel Dommelrode in Sint-Oedenrode gevestigd waren.

In 1850 werd het kasteeltje sterk verbouwd naar de oorspronkelijke vorm met hoektorens, stallen en diensttorens. De gracht werd verlegd en een binnenplaats werd toegevoegd. Van het eerdere gebouw zonder verdiepingen was niets meer terug te vinden, er restte enkel een muur uit 1450.

Na weer een paar wisselingen van eigenaren kwam het gebouw in 1904 in handen van Theodoor Rogier Cornelis Alphons Marie van Gulick uit 's Hertogenbosch. Hij liet het gebouw renoveren, en de tuinen aanleggen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In 1940 werd het gebouw met de tuinen aangekocht door de gemeente Sint-Oedenrode.

Tijdens de WOII deed het kasteel dienst als distributiecentrum en in september 1944 deed het gebouwtje dienst als hoofdkwartier van de 101e Airborne-divisie. Na de oorlog raakte het gebouw echter weer in verval en dreigde er zelfs sloop.

Door een schenking in 1956 kon het kasteel en de tuin weer in de oude stijl hersteld worden, met als voorwaarden dat het gebouw en de tuinen een publiek doel zouden dienen.

 

 

 

 

 Sinds 1998 is het kasteel in gebruik als trouw locatie en worden er bedrijfsfeesten gegeven. Tevens is er een museum gevestigd en een openlucht theater.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ook de tuin rondom het kasteel is nog steeds in gebruik. Men kan er naar hartenlust wandelen onder de prachtige oude bomen.

 

Bron: http://www.la-casserole.nl/museum-kasteel.html