zondag 15 juni 2014

Pechweekje

Poeh, opgelucht zakte ik op de bank. Het was me het weekje wel geweest. Vorige week vrijdag was Dirk vertrokken om een weekje te gaan crossen in Roemenië. Een lange week alleen thuis met de kinderen lag voor me.
Zaterdag begon het goed met prachtige zonnig weer, kindjes in het zwembad, lekker buiten eten en volop genieten van de rust en het koele water.
Die nacht werd Nicky ziek. De volgende morgen het vieze beddengoed en nachtkleding in de wasmachine gegooid, die er halverwege al de brui aan bleek te geven. Na enkele vergeefse pogingen de machine aan de gang te krijgen, de moed opgegeven en schoonmoeders opgebeld om te vragen of zij voor mij Nicky's beddengoed uit wilde wassen. Helaas bleek ook de pomp niet meer te werken, en duurde het ook nog eens eventjes voor het deurtje openging, waarna de kletsnatte was er weer vies uit kon worden gehaald. Alles in de wasmand gestopt, achterin de auto gezet en naar schoonmoeders gebracht. Kindjes ook meteen meegenomen, want met Nicky ging het gelukkig al weer wat beter. Ze at nog niet, maar was weer even levendig als anders en had weer wat kleur op haar wangetjes. Echter nu was Tom weer erg hangerig, een reden te meer om hem wat in de gaten te houden.
Eenmaal bij ons thuis aangekomen, bleef hij een beetje stil bij opa hangen, tot hij ineens op stond en alles op het toilet eruit spuugde. De rest van de middag lag hij te slapen op de bank.
's Avonds op tijd weer naar huis gegaan om ze op tijd in bed te leggen, ze waren beide nog wat moe, maar het ergste leed was geleden.
Maandag nog steeds twee hangerige kindjes, dus toch nog maar een dagje rustig aan gedaan.
Er was die middag code oranje voorspeld voor zwaar onweer, en al weldra diende rond de middag de eerste bui zich aan met een praçhtige donkere lucht. Terwijl ik enthousiast de bui tegemoet liep, we waren toch maar even naar opa en oma gaan lopen, werd mijn enthousiasme al weldra afgezwakt door de nuchtere opmerkingen van mijn schoonvader. 'Ach maak je niet zo druk, kom snel binnen, ga zitten tis maar een buitje.' Buiten begon het echter te stortregenen, maar ze begrepen niets van mijn opwinding. En al helemaal niet toen wat later op het nieuws code rood voor Limburg werd afgekondigd waar Pinkpop volop aan de gang was. 'Ach dat loopt wel los.'
Achteraf bleek dat ze daar vooral erg veel geluk hadden gehad en het zwaartepunt van de bui over Duitsland trok waar een hele straat na de harde wind bedolven was onder de omgevallen bomen die als luciferhoutjes omwaren gewaaid en op huizen en auto's terecht waren gekomen.
De rest van de week verliep redelijk rustig. Tot donderdag toen ik per ongeluk mijn telefoon in de wc liet vallen, deze viel nietsvermoedend uit mijn zak. Snel heel het toestel uit elkaar gehaald om te redden wat er te redden viel, maar helaas bleek al snel dat er geen leven meer in te krijgen was.
Vrijdag begon al niet geweldig doordat ook ik het buikgriepvirus onder leden bleek te hebben, en 's middags ziek naar huis ben gegaan van mijn werk, waarna ik thuis de middag boven het toilet heb doorgebracht en de rest in bed. Mijn schoonmoeder heeft de kindjes nog opgehaald, ze hebben daar meegegeten en ze heeft ze mee naar huis gebracht. Ze verdient een grote doos bonbons voor al de hulp! Zaterdag was het nog niet veel beter, maar gelukkig was ik vandaag weer genoeg opgeknapt om nog even naar de zeskamp in Beek en Donk te gaan.
Tja, het was me het weekje wel...

1 opmerking:

  1. Wanneer mijn man voor zijn werk in het buitenland zit, gebeurt er ook altijd van alles. Alsof er een vloek op ligt. Uiteraard laten wij vrouwen ons niet uit het veld slaan :-) Je hebt je kranig verweerd, jammer dat je bent aangestoken met de buikgriep. Ik hoop dat je net zo snel weer opknapt als je kotertjes. Beterschap!
    Liefs Kakel

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews