Een collega van mij vertelde gisteren een mooi verhaal tijdens het werk. Ik kon het niet laten om het hier op te tekenen.
Ze stond bij de snijmachine, stuk vlees op het mes, plakjes vlees te snijden en op het schaaltje te leggen.
'Wat mij nou weer overkomen is. Ik liet afgelopen week mijn hond uit, zag ik een hele grote groep fietsers staan. Een van hen had een lekke band, de rest besloot al snel hun tocht weer te hervatten. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een vrouw was, een heel tenger vrouwtje, die een elektrische fiets bij had.
Ze vroeg me hoe ze te voet naar Uden kon wandelen. Ik zei, dat is nogal een eind lopen vanaf Volkel. Bovendien had ze ook nog een elektrische fiets aan de hand en ze leek me ook niet meer de jongste. Ze bleek al 77 jaar te zijn. Ze waren een fietstochtje aan het maken met de KBO, toen ineens haar band klapte. Ze zei dat ze toen min of meer hadden afgesproken dat de rest van de groep de weg zou vervolgen en zij zou wel naar huis gaan lopen.
Ik bood haar aan om haar naar huis te brengen en vroeg of iemand haar fiets dan op kon komen halen.
Helaas kenden ze niemand die haar op kon komen halen. Haar kinderen woonden te ver weg, haar buurvrouw was onlangs overleden, dus moesten we een andere oplossingen bedenken.
Samen met de vrouw naar mijn huis gelopen, en gekeken hoe we de band konden gaan maken. Misschien dat Ad kon helpen. Helaas bleek de band gevuld met een blauwe substantie waardoor dat niet ging lukken. We besloten een fietsenmaker op te gaan zoeken. Die wilde wel helpen, maar dat kostte wel geld, en dat had ze niet bij zich. Bovendien ging het een klein half uurtje duren. Prima, hadden we mooi even de tijd om op en neer naar Uden te rijden om wat geld te halen bij haar thuis.
Ze vertrouwde me echt volkomen, er was echt geen enkel moment van twijfel van haar kant, en dat vond ik best bijzonder. Ze vertelde me dat ze me herkende, iets wat ik eerst niet goed kon geloven, pas toen ze vertelde waar ze woonde en waar ze altijd haar boodschappen had gedaan, begon me een lichtje te branden. Ze liet me zelfs toe in haar huis, terwijl ze zelf haar geld uit de kast haalde. Geld dat keurig uit gesorteerd in een trommeltje zat.
Ik heb haar weer terug gebracht naar de fietsenmaker waar ze haar fiets kon ophalen waar er wat later weer mee naar huis reed. Een prachtige heldendaad! Toch?' vertelde ze. Ze pakte het stuk vlees van het mes en pakte het in om het in de koeling te leggen. 'Inderdaad een mooie daad! Dan gaat ze dat vast vertellen op je vorige werk.' 'Dat denk ik wel, ach het is een mooi verhaal.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten