zaterdag 24 mei 2014

Een boom in Diependael

Een boom in Diependael

je kijkt me aan
met ogen
die dromen van verlangen
 
of ik met je mee ga
langsheen de schoonheid
die in alle stilte
groene fluister zinnen ritselt
 
al ben ik oud en stram mompel je
zo lang reeds vastgeroest  met de ondergrond
en al lijkt het alsof ik op krukken loop
 
ik voel me als een vlinder op ontdekkingsreis
met kriebels in mijn buik
die als nieuwsgierige blikken
heen en weer schommelen
 
             ©  Merel
 
Bovenstaande gedicht werd geschreven door een lezeres van mijn blog, Merel (klik voor haar blog). Ze werd geïnspireerd door een van mijn foto's en begon meteen te schrijven. Het bovenstaande gedicht was het resultaat! Prachtig mooi, op haar blog staan nog veel meer mooie gedichten, dus een bezoekje is het zeker waard!
Alle andere die een reactie hebben gegeven bedankt voor al de lieve woorden. Ik lees de reacties altijd graag, en heb helaas niet altijd de tijd om alles persoonlijk te beantwoorden! Maar kom regelmatig een kijkje nemen op jullie blogs! Dank jullie wel!

dinsdag 20 mei 2014

Diependaal



Langs de rondweg in Sint-Oedenrode ligt een prachtig gebied. Diependaal geheten. Van oorsprong stond het hier vol met populierenbomen, die gebruikt werden voor de vele klompen die er in deze streek vervaardigd werden. Sinds 2006 heeft het IVN van Sint-Oedenrode zich echter als doel gesteld om het gebied een meer natuurlijker uiterlijk te geven.




Zo werden er veel populierenbomen gekapt, sloten uitgediept, en beukenbomen geplant. Tevens werd er een natuurpad aangelegd, die je leidt naar de mooiste plekjes in het gebied.
Tussen de randweg en het gebied is gekozen voor een wat natuurlijkere overgang en er is zelfs een vlindertuin aangelegd, door de jongerenafdeling.




Deze groep heeft een bank neergezet, bloemen ingezaaid, een insectenhotel geplaatst en vlinderstruiken geplant. Zelfs een tweetal egelkasten mochten niet ontbreken.
























Omdat het gebied nog maar pas is aangelegd/opgeknapt kun je duidelijk te ontwikkeling volgen. De jonge aanplant, de nieuwe wandelpaden en de beginnende fauna geeft je echter al een aardig idee van wat ons te wachten staat in de toekomst.
























Een prachtig gebied is het nu al. Het plan beslaat 30 jaar voor alles is afgerond en de natuur geheel zijn eigen gang mag gaan, al blijft het toch altijd nog onder beheer staan. Dit om te voorkomen dat het bos de overhand krijgt en de open plekken geheel dichtgroeien door bomen.












zaterdag 17 mei 2014

Gezocht...

Een heerlijke dag in de tuin. De kinderen speelden fijn buiten. Druk in de weer met hun fietsjes en de schommel. Opa was op bezoek, had al een tijdje geduwd bij de schommels en zat nu onder het afdak gezellig te praten met vader. Moeder lag op het kleed in de tuin.
Ineens waren de kindjes weg, naar binnen. Ze maakten zich nog niet al te veel zorgen, ook na een korte klik van het slot. Na even een kort kijkje bij de achterdeur bleek dat ze vader, moeder en opa buiten hadden gesloten.
Gelukkig hadden ze beide hun sleutels nog bij en zaten ze nog prima in de achtertuin. Het was heerlijk weer, en de kindjes zouden er vast snel genoeg van krijgen.
Alhoewel. 'Ze zijn nu wel met zijn tweetjes.' 'Dat wel, en zit de voordeur op de knip?' 'Ja, die zit op de knip.' 'Oke', zei moeder. Ze was er echter toch niet helemaal gerust op en liep door de poort naar de voordeur. Deze was makkelijk te openen. Ze liep naar binnen. Het was er opvallend stil.
Geen kinderen in de kamer en keuken, bijkeuken  en zelfs boven was nergens iets te bekennen van de aanwezigheid van de kinderen. 'Tom, Nicky!?' Geen reactie.
Een lichtelijk paniekgevoel borrelde in haar buik naar boven. Het zal toch niet.
Ze liep weer via de voordeur naar buiten. 'Dirk de kinderen zijn weg!'
'Heb je boven gekeken,' 'Ja', 'En in de bijkeuken?' 'Ja.' 'Weet je het zeker?' 'Ja, er is echt niemand!'
'Zijn ze toch via de voordeur,' hij maakte zijn zin niet af en kwam al gehaast aanlopen uit de tuin, opa achter hem aan. Ze sloten snel de poort, de voordeur en verdeelden de wegen die ze zouden gaan doorzoeken. In hoog tempo liepen ze allemaal een andere kant op. Moeder liep snel naar het veldje achter het huis. Het was er opvallend stil, maar toch liep ze verder het gangetje door, aan de andere kant uitkomend op een weg die naar opa's en oma's huis leidde.
Vader had intussen oma al aan de lijn, maar daar waren ze nog niet aangekomen.
En opa rende hard door de Populierenlaan, zo hard dat de frietboer verschrikt overeind ging zitten in zijn kraam, hopende op een klant.
In de Kastanjestraat zagen ze de een na de ander voorbij komen gerend, uiteindelijk kwamen ze allemaal uit bij oma, maar nog steeds waren de kinderen niet terecht.
Ineens kreeg moeder een ingeving, ze liep weer terug naar huis en deed de voordeur open. Net op dat moment kwam Tom de trap afgelopen, lichtelijk verbaasd. 'Mama, waar waren jullie nou? Wij waren jullie kwijt!' 'Waar waren jullie?' 'Wij zaten in de bijkeuken achter de schotten, waar zijn papa en opa?' 'Die zijn naar jullie op zoek, maar ik bel ze meteen even.'
Er ging een zucht van verlichting door haar heen terwijl ze vader op de hoogte bracht van alles. Wat later stonden ook opa en oma op de stoep. Nicky lag al op bed en Tom was zich van geen kwaad bewust. 'Papa en opa waar waren jullie nou ineens naar toe?' Vader knuffelde hem en gaf hem een aai over zijn bol. 'Ons nooit meer zo laten schrikken, he jongen.'

zondag 11 mei 2014

Druppel

 
 
 
 
Vanmorgen heerlijk kunnen uitslapen, terwijl Dirk met de kindjes stilletjes naar beneden was geslopen om een ontbijtje te maken, koffie te zetten en de kadootjes van de kinderen te halen.
Trots liepen ze met hun kadootjes in de hand de trap op, gevolgd door papa die het ontbijtje en de koffie meenam.
'Een kadootje! Voor mama.' 'En waarom was dat ook alweer Tom?' 'Omdat het Moederdag is.'
'Dankjewel Tom, kom hier dan krijg je een knuffel.'  
Onder toeziende blik van mijn zoontje, pakte ik zijn eerste pakje uit. Een mooi oranje geschilderd vaasje met bloemetjes erin, ook ingekleurd door Tom.
'Mooi Tom!' 'En nog een kadootje!' 'Nee ik pak nu eerst die van Nicky.'
Nicky had een mooi jurkje rood geverfd met een macaroniketting erbij. Ook in het tweede pakje van Tom zat eenzelfde jurkje met ketting.
Na het ontbijtje, de nodige knuffels en kusjes, gingen de kinderen weer met papa mee aankleden en naar beneden, en kon mama zich in alle rust douchen en omkleden.
's Middags was mijn eigen moeder aan de beurt, die ik heerlijk verwende met een grote hangpot vol fuchsia's erin.
's Avonds zijn we gezellig met ons gezinnetjes frietjes wezen eten bij een cafetaria, en nu zitten we weer op de bank na te genieten van deze heerlijke dag.
Hoe was jullie Moederdag geweest?
 


woensdag 7 mei 2014

Wandeling (2)

 
 
We pakken de wandeling naar de Kienhoef weer op. Het was een mooie dag en er waren mooie dingen te zien. Opvallend weinig dieren en vogels. Terwijl het anders altijd vol zit met ganzen, zelfs een keer een witte reiger, een buizerd en volop eenden. Nu was het stil, het weiland verlaten, de beek enkel rimpelend door de wind.
 
 
 
 
Wat overbleef was de omgeving die steeds groener begon te worden. Binnen een mum van tijd waren de kale takken voorzien van fris groen. De bermen bezaait met geel, wit en paars van de bloemen.
In de tuinen van de aangrenzende boerderijen stonden prachtige lantaarntjes.
 
 
 
 
Uitbundig bloeiende rododendrons en een vroeg bloeiende hortensia.
 
 
 
 
Een bloesem boom getooid in prachtig roze pracht.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Een konijn liet zich nog even vangen, als stond ik te ver weg voor een duidelijker plaatje.
 
 
 
 
Ik naderde inmiddels weer een woonwijk. De wandeltocht was over de helft. Ik begon het toch wel wat te voelen in mijn benen, loop ook niet meer elke dag even 5 km. Maar na wat stops voor een paar mooie foto's was ik ook daar alweer overheen en liep ik het laatste stukje zonder greintje pijn.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Een was een prachtig tochtje. Zo mogen de kinderen wel eens vaker samen met papa mee naar de speeltuin, mama komt wel te voet tegemoet gelopen!
 
 

maandag 5 mei 2014

Lieveheersbeestje

 
 
Ineens zat ze daar, tussen het groen. In de top van een blad van de salvia. Mooi rood te wezen, te genieten van het zonnetje. Ze bleef mooi zitten, toen ik haar probeerde vast te leggen met de camera. Zelfs de kinderen konden haar niet bewegen van haar plekje te vertrekken.
 
 
 

zondag 4 mei 2014

Herdenking in stilte

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews