donderdag 16 april 2015

Dagje Den Bosch


Zaterdag was het onze meidendag. De dag waarop we een keertje weg gaan zonder de kinderen en de mannen, die het dus een keer zonder ons moeten doen. Nadat er hier en daar de nodige instructies waren gegeven over hoe en wat er gedurende de dag van de mannen verwacht werd, konden we eindelijk vertrekken naar Den Bosch.

We reden vanuit Rosmalen met zijn vijven richting het transferium, waar we onze auto parkeerde en de bus naar het centrum namen. Daar aangekomen liepen we meteen Imke achterna, die vlot door de vele straatjes van Den Bosch manoeuvreerde. Bij een Xenos stopte Lennie, die besloot om een paraplu te kopen, ook Miriam vond het geen slecht idee om er even naar binnen te gaan, en al snel volgde ook Anna en ik haar naar binnen om poncho's aan te schaffen.
Omdat Miriam best trek had, wilde ze nog even wat soep gaan eten bij kleine tentje wat tegenover ons vertrekpunt was gevestigd, waarvandaan wij een vaartocht over de Binnendieze zouden gaan doen. Binnen werd al meteen duidelijk dat niet alleen wij krap in tijd zaten, maar de bediening ons ook liever zag vertrekken, omdat de zaak eigenlijk al vol zat met reserveringen.
Dankzij Imke stonden we al snel weer buiten, waar we nog even moesten wachten tot de gidsen ons kwamen halen.


Een man en een vrouw kwamen ons uiteindelijk ophalen. Omdat er maar 13 man stonden te wachten, liet een van de gidsen de overige 12 omroepen, en liepen wij ondertussen met de vrolijke gids mee naar de boten die iets verderop aan een steiger lagen.
Wat later kwamen ook de andere erbij, en werden we opgesplitst in twee boten.
We gingen een tocht maken over de Binnendiezen. De Binnendiezen is water dat onder Den Bosch door stroomt, en zijn oorsprong vindt in de Dommel en de Aa die hier samen komen.
In vroegere tijden liep er meer dan 12 km water onder Den Bosch door, tegenwoordig is daar nog maar 3 km van over. De gemeente heeft veel dicht laten storten omdat het onderhouden van al die ondergrondse waterwegen te veel geld ging kosten.
In een paar kilometers die nog over zijn is nog een mooie indruk te krijgen van hoe het vroeger was. Gebouwen werden over de Dieze heen gebouwd, Waren dat vroeger nog houten hutjes, later werden deze op last van de gemeente verboden ivm de vele branden. tegenwoordig staan er overal stenen gebouwen. Zelfs een kerkgebouw is over het watertje gebouwd.



Omdat de Dieze onderhevig was aan de invloed van de stijgingen en dalingen van het water, werd Den Bosch vele meters opgehoogd om droge voeten te houden. Om toch vanuit het water in de huizen te komen hadden mensen trappen gemaakt die men met bootjes kon bereiken. Hier en daar kon je de poorten nog zien zitten in de muren.
Het was een prachtige tocht die ons onder vele prachtige groen uitgeslagen bogen leidden, onder de kerk, het gemeentetehuis, en vele huizen en tuinen. In de gerestaureerde muren zaten her een der kleine tegeltjes met spreuken gemetseld. En als je vanaf het water omhoog keek leek je ver weg van de bewoonde wereld.
Pas toen we een stukje langs de oude vestigingsmuur voeren kwamen we even terug uit de onderwereld en en zagen de wereld buiten de muur, waar de frisse wind in ons gezicht waaiden, de treurwilg fris in het blad zat en de natuur ons groen tegemoet straalden.












De gids zette ons weer af bij de opstapplaats, tot Lennie er ineens aan dacht dat we eigenlijk nog naar een museum hadden moeten gaan, waar we een film zouden krijgen. Oeps, helemaal vergeten. Tja ze zat nu pas voor het eerst op deze route na er een jaar uit te zijn geweest, en mochten we er veel problemen mee hebben dan konden we wel een klacht indienen. Nou wij tilden daar niet zo zwaar aan en besloten eerst maar eens wat te gaan drinken. Dat museum was tenslotte toch gratis te bezichtigen en was voorlopig nog niet dicht, dus we konden best nog wel even wachten op die film.
We besloten wat verderop op een verwarmd terras plaats te nemen, waar het zo smal was, dat Miriam en Anna geregeld op moesten gaan staan om er mensen door te laten.
Iedereen bestelde warme chocolade met slagroom, en ik koffie verkeerd. Tja, netevenanders.
De wc's bij dat grilltentje waren trouwens erg gaaf. Helemaal zwart wit met spotjes die zowel in het plafond als de vloer als hele kleine sterretjes erin verwerkt waren. Tegen de achterwand zaten kleine mozaieksteentjes. Een bijzonder mooi toilet.
We verlieten het terras en gingen een stuk wandelen. Een prachtige route die ons leidde over de vestigingsmuur, onder een brug over een nieuw aangelegd stukje steiger dat het oude gedeelte met het nieuwe verbond. Via een pondje dat je zelf naar de overkant moest draaien. Iets waarbij Lennie maar alte graag even wilde laten zien hoe sterkt ze was. Gelukkig wilde er iemand ons overvaren toen we eenmaal op het water zaten, zodat wij tijd genoeg hadden om heerlijk van het uitzicht te genieten.






We vervolgde onze route langs het water waar we eerder op de middag nog opgevaren hadden en keken uit op de prachtige polder die voorheen werd gebruikt om Den Bosch te beschermen tegen de vijand. Vandaaruit staken we de weg over en kwamen we alsnog bij het museum uit.
Daarbinnen namen we even de tijd om van het toilet gebruik te maken en de film te bekijken.



Na het museumbezoek konden we ons op ons gemak naar het volgende adres begeven. De plaats waar we een high tea hadden gereserveerd. Imke had niets teveel gezegd. Het was een veelvoud aan lekkernijen die ons werden voorgeschoteld. De eerste ronde was zoet, en bestond uit warme scones met jam en clotted cream, witte chocolade truffels, cheesecake in kleine glaasjes, kleine cupcakejes, kleine Bossche bolletjes, brownies, en een soort caramelcake met een heerlijke fudge laag erbovenop.
Daarbij kregen we bij wijzen van ontvangst een prosecco aangeboden. Alleen Miriam koos voor de alcoholische versie, de rest verkoos toch liever de alcoholvrije variant.
Natuurlijk werd alles aangevuld met vele kopjes thee, die in vele kleuren verkrijgbaar was.





Maar na het zoete gedeelte waren we er nog niet. Nee, het tweede deel was hartig en nog meer, of leek dat maar omdat we al aardig gevuld zaten door het eerste gedeelte.
Het tweede deel bestond uit een salade die je op mocht scheppen van grote schalen die op een tafel gepresenteerd stonden, met een etagère met een soufflé bakje met aardappelpuree met gehakt met daarbij een groentenflap, verschillende soorten hartige taartjes, en sandwiches. Opgediend met kleine bakjes olijven en salsa. Jammer genoeg zat er voor Miriam niet veel tussen. Ze kreeg echter de kans om van de kaart te kiezen. Een heerlijke chili met gepofte aardappelen en soep.
De soep was prima en werd redelijk vlug geserveerd, echter het ging mis bij de chili die toch echt gehakt bleek te bevatten. Weer teruggegeven aan de keuken, om wat later een vegetarische versie terug te krijgen. Helaas waren de aardappelen inmiddels koud en was nog duidelijk te proeven dat deze op het gehakt hadden gelegen. Een gemiste kans.
Gelukkig maakte ze dit goed bij de rekening.
Het was een geslaagde middag.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews