woensdag 24 juni 2015

Afscheidsetentje

Rond half 7 parkeerde ik de auto op de parkeerplaats voor de supermarkt. Ik zou vandaag rijden voor 4 van mijn collega's waarmee ik samen naar Uden zou rijden voor het afscheidsetentje van een collega, die helaas na 12,5 jaar afscheid had moeten nemen.
Een voor een kwamen ze aangereden of werden ze afgezet, waarna we allemaal in de auto stapten en aanreden naar Uden. Iets voor zevenen kwamen ze aan. Ik parkeerde mijn auto op loopafstand van het restaurant en we liepen richting Het Zusje. Annie was al binnen en zat al aan het tafeltje te wachten.
Het werd een gezellige avond. Er werden volop gerechtjes besteld en onderling geproefd. Knoflookgarnalen, saté, meloen in ham gerold, carpaccio, geitenkaas in spek met honing, zalmfilet en garnalenkroketjes, de meest heerlijke gerechtjes verschenen er op tafel.
Ook de meest uiteenlopende onderwerpen kwamen voorbij. Van hoe het nu ging op het werk, zelf in die paar weken dat Annie afwezig was, waren er al weer nieuwe veranderingen doorgevoerd die toch echt even verteld moesten worden. Zo hadden ze oortjes gekregen om de klant beter en sneller van dienst te zien, iets wat een aanzienlijke tijdsbesparing opgeleverd had.
En natuurlijk was iedereen benieuwd wat Annie nu deed met al haar vrije tijd. Tja, dat wist ze eigenlijk nog niet zo precies. Ze had het druk, dat wel, maar ja iedereen wilde haar in het begin uitnodigen op de koffie, droeg klusjes aan, of stelde voor om ergens mee naar toe te gaan. Of ze daar het de komende maanden mee gevuld kon blijven houden wist ze niet, maar ze vreesde dat ze toch andere tijdsinvulling moest gaan zoeken.
De avond vloog voorbij terwijl het ene na het andere lege glas en schaaltje ingewisseld werd voor een gevuld exemplaar. Wilma bestelde via Melanja verschillende onbekende gerechtjes die ze eigenlijk liever niet wilde bestellen, maar vooruit als jij ze nou besteld kan ik proeven, kun jij ze alsnog opeten, afgesproken?
Tegen tienen begon ik me wel wat vol te voelen en besloot ik als een van de eerste om aan de toetjes te gaan beginnen. Heerlijke hangop met bessen en een koffietiramisu die helaas niet helemaal haar smaak was. Ik keek het gezelschap een voor een aan, terwijl hun genoten van nog een rondje tapas. Het was een bont gezelschap bij elkaar, dat al vele jaren samenwerkte.Annie en ik waren eigenlijk pas sinds twee jaar bij het team gekomen, en vreemd genoeg voeldne we ons nog steeds een beetje een vreemde eend in de bijt. Wat mede kwam doordat we in die twee jaar alle dagen vooral samen hadden gewerkt, dat zou vast veranderen nu ik ook meer met de andere van het team te maken zou krijgen. Ergens maakte ik me daar helemaal niet meer zo druk om. Ik had eerder in andere filialen gestaan, enkele weken geleden nog zelfs, en ook daar had ik nooit geen problemen gehad met mijn collega's.
Inmiddels had Wilma het idee opgevat om Annie een van de pennen mee naar huis te laten nemen die er op de tafel lag. Annie zag dat duidelijk niet zo zitten. Wat moesten ze wel niet van haar denken, maar de ober vond het prima en vroeg of er nog meer een pen mee wilde nemen naar huis. Nee, dat was het afscheidscadeautje van Annie. Het was een geslaagd etentje.

1 opmerking:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews