Verslaafd deel 3

Vervolg van deel 2


Hij wiste haar document, reageerde ineens nogal kortaf op haar berichtjes, waardoor ze ook tegen hem uitviel en hem vertelde dat die nieuwe relatie vast ook wel weer op niets uit zou lopen. Het was namelijk veel te snel gegaan allemaal, vond ze. De ene dag had hij nog niets en de volgende dag zaten ze ineens dag een nacht bij elkaar.

Het duurde een klein jaar, toen ze eindelijk alles voor zichzelf weer helemaal op een rijtje had staan, was het ineens weer uit met zijn vriendin en zat hij alweer tegenover haar op de bank. Deze keer om haar advies te vragen, of hij er wel alles aan gedaan had om bij elkaar te blijven.
En al snel was het weer zo gezellig, maar ze hield deze keer wat meer afstand. Probeerde er niet te veel in mee te gaan als hij haar overladen met complimentjes. Maar ze was ook maar gewoon een meid die graag hoorde dat ze er goed uit zag.
Deze keer ging het echter weer fout. Helemaal fout.
Ze waren uit geweest met zijn drieën. Het was een hele gezellige avond geweest. Een 80 en 90 party met een videoscherm langs de dj die de sfeer verhoogde. Ze had die avond gedronken, het smaakte goed en ze voelde zich beter dan ooit terwijl ze met hem flirtte.
Op een gegeven moment was ze naar de wc gelopen, en was hij haar achterna gegaan. Achter de wc hokjes hadden ze staan zoenen. Het voelde heerlijk, vertrouwd en ze verlangde alleen maar naar meer na die ene keer.
Helaas had hij de dag daarna alweer een andere vriendin. Ze huilde op haar kamer, toen Jan er niet was. Het voelde verschrikkelijk dat ze zich weer zo gemakkelijk had laten inpakken door die gast. Dat ze opnieuw toe had gegeven aan haar gevoelens voor hem, terwijl hij haar dus alleen gebruikt had! Hoe kon hij anders zo gemakkelijk alweer een vriendin hebben.
Deze keer liet ze zich echter niet kennen, en sprak ze hem nog eenmaal aan via de chat. Ze wenste hem geluk, en nam afscheid. Nee, dit mocht niet meer gebeuren. Ze beloofde zich om nooit meer zo verliefd op hem te worden, en zich er telkens zo in te verliezen.
Maar als ze naar hem keek kwamen de gevoelens weer in volle hevigheid terug, de vlinders vlogen wild rond in haar buik. Wat had ze graag hem nog een maal in haar armen willen hebben, met hem willen zoenen. Maar al die gevoelens waren alleen van haar kant afkomstig, dat moest ze zich gewoon voorhouden, dat het van zijn kant uit nooit iets geweest was. Dat enkel zij nu afscheid moest nemen van iets wat nooit iets geweest was en nooit iets kon worden.
En nu stond hij voor haar in de rij. Hij had haar nog niet gezien, misschien wel niet herkend. Hij was ouder geworden, had zelfs een beetje een buikje gekregen. Ineens draaide hij zich om, keek haar aan, en ergens onder in haar buik begonnen de vlinders weer te vliegen. Hij glimlachte en kwam naar haar toe gelopen. Ze raakten aan de praat.
Er was in al die jaren veel veranderd. Jan was al enkele jaren geleden overleden, en ze was alleen achter gebleven. Sander was weer vrijgezel, alweer dik 20 jaar, geen leuke vrouw meer gevonden om zijn leven mee te delen. Ze dronken hun koffie, pakten nog een plakje cake. De tijd vloog voorbij en voor ze het wisten waren ze nog de enige in de koffiezaal. Ze stonden gelijktijdig op, namen afscheid, en spraken af om elkaar nog eens vaker te treffen in de koffiezaal.
En ondanks haar voornemens van tientallen jaren geleden, begon de hoop alweer lichtelijk te groeien en de vlinders al wat vrijer te fladderen. Misschien dan toch...