Even op het werk geweest voor de opening van de winkel waar ik werk.
De toespraken gehoord van enkele mannen van het hoofdkantoor en Colette van Eerd, die speciaal voor de gelegenheid zich een weg had gebaand door het doolhof van straatjes van de wijken in Sint-Oedenrode. Hooggehakt, een beetje wankel leek het soms, stond ze in haar korte jurkje vooraan bij het lint met de microfoon in haar hand de toegestroomde klanten toe te spreken. De klanten, allemaal bekende gezichten, sommige kwamen net van het schoolplein af gewandeld, andere stonden al ver voor negenen met hun karretje paraat, hadden weken moeten afzien omdat hun buurtwinkel gesloten was, en ze uit moesten wijken naar de andere winkels in het centrum.
Nadat de knop was ingedrukt, het lint was doorgescheurd met veel moeite, ze waren in de hectiek de schaar even vergeten, de confetti nog rond dwarrelde in de lucht, liepen de medewerkers terug naar hun nieuwe afdelingen. Wachtend op de klanten die in grote getale toe waren gestroomd om de pas gelegde tegelvloer te betreden. En meteen was de sfeer weer terug, was de ruimte gevuld met stemmen, in plaats van boorgeluiden en het alarm dat voor de zoveelste keer getest werd. Nee, vanaf vandaag gaat het echte werk beginnen. De winkel is geopend!
