Maandag

Maandag

Het is elke keer toch weer verrassend hoe snel het weer kan omslaan. Stonden we zaterdag en zondag nog op de ijsbaan onder de blauwe hemel met een stralend zonnetje, en zelfs nog even op de vijver, is het weer vandaag ineens grijs en de temperatuur boven nul waardoor de ijsbaan veranderd is in een soort van slushpuppy. Gelukkig hebben we het hele weekend volop genoten van het ijs, zelfs ik heb nog even op de schaats gestaan, iets wat me na al die jaren verassend goed af ging. Joost waagde zich er echter niet aan, hij bleef veilig langs de kant staan kijken, maakte enkel wat foto’s en filmpjes met zijn mobieltje, trok de kinderen rond op de slee en genoot van de koffie uit het tentje.

En nu is het alweer maandag. Tijd om de bedden te verschonen, de stapel met was weg te wassen en op te ruimen, en tijd vrij te maken om mijn foto’s van vorig jaar uit te zoeken voor in het fotoboek dat ik wil gaan maken. De was en de bedden kunnen wel even wachten, dus start ik de laptop op.

De meeste foto’s staan netjes in mappen bij elkaar op de computer, foto’s van Joost en mij, het eerste jaar dat we samen waren. De kamer waar ik tijdelijk verbleef bij mijn nichtje Esther in huis. Het was fijn geweest dat zij mij onderdak kon verlenen en daar was ik haar ook erg dankbaar voor, al hadden we beide een totaal verschillend leven. Zij had hele wisselende diensten, terwijl ik in de winkel vooral overdag veel weg was, werkte zij vooral in de avonden en nachten. Ze pakte alles aan wat voor handen kwam, meestal als tijdelijke vervanging bij een zwangerschapsverlof, langdurige zieken of om onverwachte druktes op te vangen. Daardoor werkte ze vaak met tijdelijke contracten wat voor haar ideaal was, gezien ze er in de winter geregeld een paar maanden tussenuit ging om rond te reizen. Ik kijk naar de foto en glimlach. Ik zie het oude bed, waarin ik als kind ook al vele nachten geslapen heb, een kast van ikea en een stalen bureau waarvan Esther geen idee had wat ze er anders mee moest doen omdat het zo’n zwaar onding was. En verder alleen kale muren. Maar dat maakte me niet uit. Ik was in die maanden dat ik bij haar zat, niet vaak thuis en sliep geregeld een keer bij Joost, het was voor hem ook geen doen om naast mij in bed te kruipen met zijn 1.90.

Joost is een grote grove man met rossig krulhaar dat weerbarstig om zijn hoofd hangt. Toen ik hem leerde kennen had hij het heel kort geknipt, en vielen zijn felblauwe ogen me meteen op. Tegenwoordig draagt hij het veel langer en heeft hij een dikke rossige baard.

Ik klik de foto’s weg en kijk verder. Een map met foto’s uit 2002, dat zijn er maar een paar, meestal vage festivals of feestjes, eentje van mijn eerste appartementje waar ik maar 3 jaar heb gewoond.

2003, het jaar waarin ik Geert heb leren kennen, 2004, 2005. Ik kijk snel verder. 2010, het jaar dat Jory geboren werd. Het was een hete zomer, zo heet dat de overheid het nationale hitteplan in werking had gezet en Joost elke dag totaal uitgeput thuiskwam van het werk omdat de airco het begeven had op zijn werk, waardoor de enige verkoeling van een ventilator kwam die overuren draaide en eigenlijk niet echt veel veranderde aan de hitte in de ruimte.

Ik kijk de foto’s door, een voor een en weet nu al dat het een hele opgave zal worden om uit al die foto’s de mooiste te gaan kiezen. Ik klik er een paar aan, kopieer ze naar het fotoalbum en kijk weer verder. Al snel heb ik al aardig wat foto’s verzameld. Het album van 2010 begint vorm te krijgen.

Ik kijk op de klok en schrik op als ik zie dat het alweer weer bijna half 4 is, tijd om de laptop af te sluiten en weer naar school te gaan.