Maart 2003
‘Meent je
vriendin het serieus met Wilco?’ ‘Ik weet het niet eerlijk gezegd.’ We stonden
aan de bar bij de Markies en keken beide naar de dansvloer waar Anke innig
stond te schuifelen met Wilco. Toevallig hadden Anke en ik het er eerder op de
avond nog over gehad. Ze vond de aandacht die ze van hem kreeg erg leuk, al was
er ook nog een andere jongen die haar aandacht wel kon wegdragen waardoor ze
eigenlijk niet zo goed kon kiezen. Nu had ze dus twee mannen die om aandacht
vroegen, en het duidelijk niet zo fijn vonden dat er nog meer kapers op de kust
waren. Al had je Anke nooit voor je alleen.
‘Hoezo?’
vroeg ik aan Geert. Hij nam nog een slok van zijn pilsje en keek me aan met
zijn lichtblauwe ogen. We waren sinds onze eerste ontmoeting al enkele keren
samen op stap geweest en vorige week zelfs naar de bioscoop gegaan. Hij bleek
een groot liefhebber te zijn van films en had thuis een grote kast vol met dvd’s
waarop het nieuwste films stonden. Hij kon urenlang vertellen over de acteurs
en de scenes en het verveelde me nog geen moment om er naar te luisteren. Hij
gaf me het gevoel de leukste vrouw op heel de wereld te zijn.
We hadden
zelfs al gekust en het bed gedeeld. Hij was echter geen minnaar die zijn
volledige aandacht bij zijn bedpartner kon houden, als hij klaar was was hij
klaar en was al zijn aandacht meteen weg. Echter zag ik dat op dat moment
totaal anders, zelfs toen hij halverwege het vrijen doodleuk de telefoon opnam
tot 2 keer toe, vond ik het allemaal best. Ik was hopeloos verliefd.
‘Maar wat is
er met die Wilco?’ vroeg ik, inmiddels nieuwsgierig geworden.
‘Hij is
gokverslaafd. Met geld is hij absoluut niet te vertrouwen.’
‘Dat moet je
wel eerlijk tegen Anke zeggen. Ze heeft het recht om dat te weten.’
Ergens was
het wel vreemd dat hij dit over zijn beste vriend zei. Vooral ook omdat Wilco
bijna dagelijks bij hem over de vloer kwam, met hem mee at, op zijn bank sliep,
om de zoveel uur wel een keer aan de telefoon hing, waarop het soms bijna leek
dat ze samen een relatie hadden. Geert kocht zelfs kleren voor hem, want die
arme jongen had het toch zo moeilijk.
Later hoorde
ik dat hij hem zelfs geld gaf om hem uit de problemen te houden. Iets wat er
alleen maar voor zorgde dat Wilco weer een reden had om naar de gokhallen te gaan
om zijn behoefte aan het gokken verder te bevredigen.
Maar
toendertijd zag ik het enkel als een nobele daad om Anke te redden van een
verkeerde beslissing. Ze nam het goed op, vond het fijn dat Geert zo eerlijk tegen
haar was en haar op tijd gewaarschuwd had, waardoor hij meteen in achting steeg
bij mijn vriendinnen. Ze waren blij voor me dat ik zo’n leuke jongen aan de
haak had geslagen die er ook nog eens erg goed uit zag.
Een lot uit
de loterij!
Een verhaal dat heel wat jaren teruggaat in de tijd. Ik ben heel benieuwd wat daar de oorzaak van is. Er is maar één manier om er achter te komen je blog volgen (-:
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Kakel.