maandag 6 maart 2017

Meidendagje (wie is de mol?)






Om 14:00 verzameld bij I voor een gezellige meidendag. We vertrokken een klein half uurtje later richting Oisterwijk, waar we nog even moesten wachten tot de club compleet was.
I maakte het dagprogramma bekend en we begonnen met de 14-vennen route. Een prachtige tocht langs 14 bijzondere vennen die elk hun eigen verhaaltje hebben.








Ik had (hoe verrassend) mijn camera mee genomen om de hele wandeling op film en foto vast te leggen, maar was deze keer zeker niet de enige die op dat idee was gekomen. Dus geregeld stonden we stil om foto's of sfeerplaatjes te schieten van de prachtige omgeving.











Over slingerende bospaadjes vervolgden wij onze weg door bomen, langs vennen, drassige gronden met uitzicht op nog meer bomen. Ik bedacht me meteen om hier later in het jaar als alles in de knop zou staan, of groen was geworden terug te komen. Maar deze bruine kleuren hadden ook een bijzondere sfeer. 
Wonder boven wonder hielden we het de hele middag droog.










In het begin stonden we bij elke ven stil om te genieten van het weidse uitzicht, het zacht kabbelende water, de vele watervogels en het verhaaltje van Imke wat ze voorlas van de site van de natuurmonumenten. Het zorgde voor net dat beetje extra.








Op de helft van de route, zo rond de 4,5 kilometer kwamen we uit bij een klein boederijtje met rood met witte luiken voor de ramen, een groot terras, een speeltuin voor de kinderen en zelfs een heuse hondenkroeg. We maakten van de gelegenheid gebruik, door op het terras plaats te nemen en na veel getwijfel van L, A en M, waarbij de serveerster tot 3 maal tevergeefs terug kwam, wat te eten en te drinken te  bestellen.









Het onderwerp ging al snel over sektes en vage therapiën. Zelf ben ik daar vrij sceptisch over, al ben ik ook nieuwsgierig genoeg om in sommige dingen mee te gaan. Echter deze therapie riep nogal de nodige vraagtekens op. Na wat onderzoek van mijn kant, waarbij ik de zaak van verschillende kanten had belicht, werd me al snel duidelijk dat het een hele vage bedoening was. Een beetje weldenkend mens zou er bij voorbaat al niet in meegaan, maar als je een patiënt bent die alles er voor over heeft om te genezen en weinig vertrouwen hebt in de huidige wetenschap kan ik me voorstellen dat je voor dergelijke theoriën gevoelig bent. Echter om dan ook meteen contacten te verbreken met je dierbaren, dat roept de nodige vraagtekens op.










Het eten en drinken werd gebracht en al weldra was iedereen volop aan het genieten van de broodjes, de soep en de heerlijke appelstrudel met vanillesaus. Soms mag je jezelf best een keer verwennen!











Na een korte pauze, die iets langer werd dan gepland, een kort toiletbezoek (Ja, het werd iets langer, sorry. Grote boodschap.) Verlieten we het sfeervolle terras voor het vervolg van de route.
















We liepen verder, langs hoge rietkragen, prachtige vennen, een bijzondere eend in het rie,t (ik bedoel maar een eend met een groen truitje aan, is toch vrij zeldzaam ;-)) namen uitgebreid de tijd om van alles vast te leggen voor het thuisfront, en liepen daardoor behoorlijk wat vertraging op waardoor de strakke planning in het gedrang kwam.









Van de organisatie uit werd dan ook besloten om de route in te korte.
















Hierdoor misten we wel enkele vennen, maar de achterhoede had aanvankelijk niet eens in de gaten dat de route veel korter was dan de bedoeling was. Je zou er bijna een complot theorie op los willen laten en gaan zoeken naar de mol binnen de groep. (Of zit ik nou iets te fanatiek in het spel?)








I had alles zeer ruim gepland, zodat we maar liefst 3 uur hadden om de hele tocht te lopen. Echter liepen we al meteen vertraging op doordat de laatste die arriveerde op de locatie te laat was door een afgesloten weg. Een bewuste actie? Of kwam die weg wel erg goed uit, om als smoes te gebruiken voor het te laat komen? Zeer verdacht. M stond dan ook op mijn verdachten lijstje.









L raakte steeds verder op, omdat ze druk bezig was met het fotograferen van het prachtige landschap om ons heen. Het was ook zeker de moeite waard om alles vast te leggen. Zowel I als ik vonden het dan ook erg spijtig dat we niet de tijd hadden om de hele route uit te lopen en we besloten om nog een stuk af te snijden. De tijd begon namelijk te dringen. Of zou L nu aan het mollen zijn? Waren er twee mollen binnen de groep?














Ook A, gedroeg zich bijzonder verdacht door geregeld uitgebreid met haar telefoon aan de slag te gaan. Of was het toch I die bewust de route inkorten zodat we belangrijke jokers en vrijstellingen mis zouden lopen? Help, nu wist ik het echt niet meer. 








Tijd voor de test.








De weerspiegeling van de lucht zorgde voor een prachtig marmereffect in het water.









We naderden het einde van de route. De parkeerplaats kwam in zicht en de groep werd opgesplitst in twee groepen. De eerste ging met A mee, en de tweede stapte bij M in de auto. We gingen op weg naar de volgende opdracht, euh, de volgende locatie.









A wist ondanks de Tomtom het toch nog klaar te spelen om verkeerd te rijden waardoor we tien minuten later dan gepland op de locatie aankwamen. Omdat M en I ons niet waren gevolgd, I moest nog andere schoenen aantrekken, dachten wij ze wel op de parkeerplaats aan te treffen. Niets was echter minder waar. Pas toen wij in de regen stonden te wachten kwamen hun pas het parkeerterrein opgereden. 
Waarbij bij mij meteen de vraag naar boven kwam in welke auto de mol zat? Was het in de auto die verkeerd gereden was, waardoor we te laat op de plaats van bestemming aan kwamen, of zat de mol in de andere auto en had ze iedereen bewust opgehouden door van schoenen te wisselen? M had vantevoren duidelijk gezegd niets te hebben met bowlen. Verdacht. Ik moest me echt even knijpen om weer in het hier en nu te geraken. 

Iets later dan gepland liepen wij het centrum binnen. Een grote zaal met een 12-tal bowlingbanen, een grote bar in het midden, geheel uitgevoerd in eightiesstijl met heuse ledverlichting, een grote kast van rood, wit blauwe schoenen, tafels en stoelen en achter de bar geen man te bekennen. 
Toen er eindelijk iemand verscheen, melde I zicht netjes, waarna ze een nogal snibbig antwoord terug kreeg. 'U wordt hier zo opgehaald. Het is niet de bedoeling dat u hier gaat eten.' 
'Oh, dat wisten wij niet. Oké.'
Niet veel later verscheen er een vriendelijke jongedame die ons naar de andere ruimte bracht, waar we plaats konden nemen rond een grilplaat die in het midden stond opgesteld. Nadat alles uitgelegd was, de grilplaat was aangestoken, vonden we ieder onze weg naar de twee eilandjes wat verderop in de zaal waarin de salades, het vlees, de sauzen en de aardappelgerechtjes stonden uitgestald. 
We genoten van een heerlijke maaltijd, waarna we om iets voor half 9 ons naar de bowlingbaan begaven. We wisselden onze schoenen om voor de prachtige rood wit blauwe schoenen en togen naar de bowlingbaan. 

Deze bleek echter nog steeds bezet te zijn, en de mensen waren nog niet van plan om te vertrekken, zo druk waren ze nog bezig met het spel. I weer naar de bar. Bleek er vergeten te zijn om de wissel van half negen om te roepen, dus wat later dan gepland mochten ook wij gaan bowlen.

I was meteen goed op dreef en gooide de ene strike of spare na de andere. M begon al snel over een zere arm, A rolde sierlijk de ballen naar de kegels, L deed geregeld een vreugdedansje en ik deed een poging naar de eerste prijs voor de meeste ballen in de goot.
Pas bij de tweede ronde, toen de andere vort een beetje moe begonnen te worden en de winnaar van de eerste ronden I een beetje inkakte, kwam ik op dreef met meteen al een strike en een spare in de eerste ronde, waardoor ik al meteen ver uit liep op de rest.
Het was een geslaagde dag. Al blijft na zaterdag nog steeds de vraag.

Wie is de mol?









Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews