Woensdag
‘Kijk dit is
het voorbeeld, en dat gaan we allemaal namaken. Ik heb hier de materialen
liggen, dus we kunnen meteen aan de slag.’ Christel gebaart naar de tafel die
bezaaid is met repen tule in rood, geel en oranje, ronde elastiek die dienen
voor de tailleband, een tiental haarbanden en naald en garen. Ze pakt een
elastiek van de tafel, neemt een stuk rode tule en knoopt deze rond het elastiek,
knoopt een gele en daarna een oranje stuk tule aan de band vast en houdt hem
omhoog. ‘Kijk zo maak je de rokjes. Ik hoop dat ik genoeg stroken heb geknipt,
anders heb ik daar nog meer tule liggen om in repen te knippen.’
De moeders
die rond de tafel verzameld zijn gaan meteen ijverig aan de slag. Ik maak een
rokje voor Daantje en voor mijzelf, want we hebben toch besloten om als moeders
ook mee te lopen aan de optocht. In de afgelopen weken is gebleken dat we een
gezellig clubje hebben zo samen en de meiden kunnen het onderling ook leuk met
elkaar vinden. Dus moeten we nu extra aan de bak om nog wat extra rokjes erbij
te gaan maken.
Naast me zit
Christel. Ze is erg behendig met het knopen van de tule en heeft al snel een
klein rokje in elkaar geknoopt. Naast haar zit Chantal. De geruchten dat zij
met Mark gaan zijn inmiddels weer wat verdwenen en het lijkt erop dat het enkel
roddel is geweest, aangezien ze nu hier zit. Het is verschrikkelijk als je man
er een ander op na houdt, en vooral als je daar als vrouw geen weet van hebt. Voor Joost heb ik er nog wel eens voor open
gestaan om daarin wat vrijer te zijn. Geert bleek al snel enorm van de aandacht
van andere vrouwen te genieten, terwijl ik helemaal niet wist wat ik aan moest
met mijn vrijheid. Terwijl hij bijna elk weekend op stap ging en geregeld met
andere meiden zoenden en friemelden, was ik vooral blij met mijn verworven
vrijheid, zodat ik weer zonder gedoe op stap mocht gaan met mijn vriendinnen.
Met als gevolg dat Geert en ik steeds verder van elkaar af kwamen te staan. Het
was het laatste jaar van ons huwelijk, en het was de laatste druppel die de
emmer deed overlopen, toen hij in juni thuis kwam met het nieuws dat hij
verliefd was geworden, maar omdat zij niet met hem verder wilde gaan, bleef hij
toch maar bij mij. Het bleek het begin van het einde.
‘Na, afloop
is er ook een groots kinderbal in het Anker. Dan volgt meteen de
prijsuitreiking, en in de avond speelt er een leuke band. Ga je ’s avonds ook
gezellig mee?’ vroeg Christel. Ze haalde me onverwachts uit mijn gedachten,
druk als ik was met knopen wat ik in alle stilte had gedaan, mijn gedachten
mijlenver van hier.
‘Gezellig!
Ik zal even vragen of Joost dan ook op stap gaat, anders moeten we nog oppas
regelen.’
‘Het zou
leuk zijn als je mee gaat. Dennis komt ook, die is dan weer terug van zijn
zakenreis. Hij heeft het speciaal zo gepland dat hij met de carnaval vrij is.
Grappig eigenlijk dat jullie ooit wat hebben gehad met elkaar. Heb je er ooit
iets van gemerkt dat hij niet op vrouwen viel?’
‘Nee,
eerlijk gezegd niet. Hij was zo lief, had heel veel geduld met vrijen, hij
wilde best wachten tot ik er aan toe was. En we waren ook nog best jong toen we
iets kregen samen. Hij was er voor zichzelf nog lang niet uit. Tot hij meer oog
had voor Maikel dan voor mij, toen werd alles ineens duidelijk.’
Ik lach.
Dennis was zo’n lieve jongen die alles voor je over had, heel serieus dat wel,
maar hij wilde nooit iets overhaasten en dat vond ik zo fijn aan hem. Al de
andere jongens die ik voor hem had gehad wilden altijd maar een ding en daar
wilde ik eerst meer zekerheid voor hebben. Totdat we Maikel ontmoeten in de
kroeg. Maikel was tegen mij aangelopen met een glas bier, waardoor ik helemaal
onder zat. Hij had zich verontschuldigd en geprobeerd om de schade zoveel
mogelijk te beperken met een handdoek die hij van het barpersoneel had
gekregen. Dennis had het van een afstandje gade geslagen en kwam naar mij toe
om te vragen wat er aan de hand was. Maikel had hem het hele verhaal verteld en
ik zag meteen een verandering in Dennis ogen, een blik die ik niet van hem
kende. Hoe hij Maikel in zich opnam, met zijn grijsgroene ogen, zijn wilde bos
krullen en zijn bijzondere kledingkeuze was hij een mooie jongen om te zien, zo
had hij nog nooit naar mij gekeken. De rest van de avond stond ik alleen, en
was het voor mij meteen duidelijk. Het was over tussen Dennis en mij. Ik
glimlach en knoop de laatste strookjes tule aan de band vast. Het eerste rokje
is klaar. Ik pak een nieuwe iets kleinere band van de stapel en begin aan de
volgende.
Tegen tien
uur ligt er een aardige stapel rokjes op de tafel voor ons. Al het tule en
elastiek is opgebruikt en zelfs de haardbanden zijn veranderd in vrolijke creaties.
‘Als
iedereen nou zijn maat doorgeeft aan mij dan bestel ik rode shirtjes met lange
mouwen en rode leggings.’ Zegt Christel. Ze schenkt de glazen vol die voor ons
op tafel staan en gooit nog wat chips in een schaal.
‘Kunnen we
niet beter zwarte leggings erbij aan trekken? Is dat niet veel mooier?’ gaat
Chantal ertegenin. ‘Misschien,’ antwoord Christel. ‘Wacht ik heb nog wel een
zwarte legging liggen, en ik meen ook nog een rode, dan kunnen we meteen even
kijken.’
Na een hele
verkleedpartij komen we tot de conclusie dat de kinderen een rode legging en
een rood shirt aan doen, en wij allemaal zwarte kleding eronder aan trekken.
Met de gekleurde bretels en het rode jasje erbij wordt het een vrolijk geheel.
Tegen 11 uur
ben ik thuis. Joost ligt al te bed, ik leg nog even de gymspullen klaar voor
Jordy, zet de fruittrommels op het aanrecht, dek alvast de tafel voor het
ontbijt, voordat ik ook naar bed ga. Morgen weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten