Mei 2004
We keken uit
op een prachtige kustlijn. De zon hing laag boven de zee, de lucht lichte
vlammend rood en oranje op, wat een waar kleurenspektakel weergaf op de rustig
kabbelende golfslag.
We zaten op
een bankje, dicht tegen elkaar aan en genoten van onze vierde avond op dit
prachtige Griekse eiland. De warmte van de dag hing nog loom om ons heen en het
lichte briesje van zee zorgde voor een aangename verkoeling.
Geert haalde
ineens iets uit zijn broekzak, ging voor me door zijn knieën en keek me
verwachtingvol aan.
‘Lieve Ilse.
We zijn nog niet zo heel lang samen, maar toch weet ik dat jij de vrouw bent
waarmee ik verder wil gaan. Lieve Ilse, wil je met me trouwen?’
Ik keek hem
vol liefde aan en bedacht me geen moment. ‘Ja, ja, ja!’
Het was tot
dan het gelukkigste moment uit mijn leven. Geert, een knappe man die mij ten
huwelijk vroeg, ik die zijn vrouw mocht worden! Mijn geluk kon niet meer op. Ik
keek naar zijn gebruinde gezicht, zijn blauwe ogen, kleine kraaienpootjes die
hem zoveel mooier maakte, al had hij er zelf een hekel aan, en sloeg mijn armen
om hem heen. We kusten, omringd door het afnemende licht van de zon die alles
in een rood-paarse gloed zette.
Hij haalde
voor de vorm een blauwe snoepring tevoorschijn met een rood hartje bovenop van
glinsterend plastic. Ik schoof hem vol trots aan mijn vinger. Het was het
mooiste sieraad wat ik me kon wensen.
Later die
avond schoven we aan op een terrasje wat verderop in het stadje. Het straatje
was prachtig verlicht door kleine lampjes die aan een snoer hingen en overal
aan de gevels waren bevestigd. Verderop stond een klein fonteintje waarvoor
enkele muzikanten op de grond liedjes aan het zingen waren.
We bestelden
allebei een cocktail, die me al naar een paar slokjes naar het hoofd steeg, die
opgediend werden met kleine zoute koekjes, die in vrolijk gekleurde schaaltjes
op tafel werden gezet.
Geert hield
mijn hand vast en keek stralend in het rond, alsof iedereen mocht weten dat wij
gingen trouwen. Hij liet hem enkel los om een slok te nemen, en later op de
avond de rekening te betalen.
Ik voelde me
dronken van blijdschap en wankel in mijn benen van de cocktail. Ondersteund
door Geert liepen we samen terug naar ons hotel.
De volgende
dag waren we bij een juwelier op het eiland ringen wezen uitzoeken. We zouden
ze dan een dag voor we weer naar huis gingen op kunnen halen. We kozen voor
twee eenvoudige ringen van witgoud met enkel een klein groefje in de zijkant.
In de binnenkant stonden onze namen gegraveerd. De trouwdatum zouden we er in
Nederland nog bij laten zetten. Ik kon haast niet wachten om het thuis aan mijn
vrienden en familie te laten zien. Wij gingen trouwen! En heel de wereld mocht
het weten!
‘Is dit echt
wat je wilt meis?’ vroeg mijn moeder. Ze zette de koffiekopjes op de houten
tuintafel, naast de schaal met cake. Mijn moeder was een kleine vrouw met lang
grijs haar in een knotje op haar hoofd. Een sterke vrouw die al heel wat te
verduren had gehad in haar leven. We waren vandaag naar mijn ouders toegegaan
om te vertellen over ons aanstaande huwelijk.
Geert en
mijn vader waren een stukje gaan wandelen.
Het was een
prachtige meidag. Zonnig met een strak blauwe lucht. We zaten buiten onder de
appelboom. De bloesem was al vroeg uitgebloeid geweest dit jaar en de eerste
kleine appeltjes waren al zichtbaar. Het was een goed jaar geweest, weinig
vorst in februari, maart, waardoor er veel bloesem aan de boom had gestaan, met
een goed vooruit zicht op een vruchtbaar appeljaar.
Ik pakte
mijn koffiekopje op en roerde met een lepeltje de suiker erdoorheen.
‘Ik weet het
heel zeker. Hij is zo leuk!’ ik lachte stralend.
Mijn moeder
knikte, niet geheel overtuigd. ‘Ik vertrouw hem niet, ik weet niet wat dat is,
maar iets zegt me dat je een vergissing maakt. Maar als jij denkt gelukkig te
worden met hem, wie ben ik dan om je tegen te houden. Het is tenslotte jouw
leven.’
Ik pakte
haar hand vast en keek haar aan, haar ogen stonden bezorgd, en ik wist dat ze
moeite had om me los te laten. Trouwen was een hele definitieve stap, en zo
voelde het voor mij ook. Een bevestiging van de liefde aan elkaar en voor de
buitenwereld. En natuurlijk waren er wel kleine dingetjes. Zo had hij hele
andere voorkeuren in bed dan ik. Maar daar kwamen we wel uit. We waren nog jong
en moesten nog zoveel leren. Dat hij onvoorwaardelijk voor mij koos betekende
dat alles voor me!
Stemmen in
de achtertuin kondigden mijn vader en Geert aan. Mijn vader was een makkelijke
man. Hij zou me nooit in de weg zitten als het om mijn keuzes voor mannen
aankwam. Dat had volgens hem toch geen zin. Als ik dat wilde, kon niemand mij
er meer vanaf brengen. En alle goede raad sloeg ik keihard in de wind, totdat
ik zelf tot de conclusie kwam dat het niet werkte.
Geert en
mijn vader namen ook plaats aan de tafel. De cake werd rondgedeeld, maar ik kon
alleen maar naar mijn vader kijken.
‘Meisje, ik
gun je het allerbeste. Geert heeft me er van weten te overtuigen dat hij
harstikke gek op je is, en hij het beste met je voorheeft. Jullie hebben mijn
zegen!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten