maandag 10 juli 2017

Mei 2004

Mei 2004

We keken uit op een prachtige kustlijn. De zon hing laag boven de zee, de lucht lichte vlammend rood en oranje op, wat een waar kleurenspektakel weergaf op de rustig kabbelende golfslag.
We zaten op een bankje, dicht tegen elkaar aan en genoten van onze vierde avond op dit prachtige Griekse eiland. De warmte van de dag hing nog loom om ons heen en het lichte briesje van zee zorgde voor een aangename verkoeling.
Geert haalde ineens iets uit zijn broekzak, ging voor me door zijn knieën en keek me verwachtingvol aan.
‘Lieve Ilse. We zijn nog niet zo heel lang samen, maar toch weet ik dat jij de vrouw bent waarmee ik verder wil gaan. Lieve Ilse, wil je met me trouwen?’
Ik keek hem vol liefde aan en bedacht me geen moment. ‘Ja, ja, ja!’
Het was tot dan het gelukkigste moment uit mijn leven. Geert, een knappe man die mij ten huwelijk vroeg, ik die zijn vrouw mocht worden! Mijn geluk kon niet meer op. Ik keek naar zijn gebruinde gezicht, zijn blauwe ogen, kleine kraaienpootjes die hem zoveel mooier maakte, al had hij er zelf een hekel aan, en sloeg mijn armen om hem heen. We kusten, omringd door het afnemende licht van de zon die alles in een rood-paarse gloed zette.
Hij haalde voor de vorm een blauwe snoepring tevoorschijn met een rood hartje bovenop van glinsterend plastic. Ik schoof hem vol trots aan mijn vinger. Het was het mooiste sieraad wat ik me kon wensen.

Later die avond schoven we aan op een terrasje wat verderop in het stadje. Het straatje was prachtig verlicht door kleine lampjes die aan een snoer hingen en overal aan de gevels waren bevestigd. Verderop stond een klein fonteintje waarvoor enkele muzikanten op de grond liedjes aan het zingen waren.
We bestelden allebei een cocktail, die me al naar een paar slokjes naar het hoofd steeg, die opgediend werden met kleine zoute koekjes, die in vrolijk gekleurde schaaltjes op tafel werden gezet.
Geert hield mijn hand vast en keek stralend in het rond, alsof iedereen mocht weten dat wij gingen trouwen. Hij liet hem enkel los om een slok te nemen, en later op de avond de rekening te betalen.
Ik voelde me dronken van blijdschap en wankel in mijn benen van de cocktail. Ondersteund door Geert liepen we samen terug naar ons hotel.

De volgende dag waren we bij een juwelier op het eiland ringen wezen uitzoeken. We zouden ze dan een dag voor we weer naar huis gingen op kunnen halen. We kozen voor twee eenvoudige ringen van witgoud met enkel een klein groefje in de zijkant. In de binnenkant stonden onze namen gegraveerd. De trouwdatum zouden we er in Nederland nog bij laten zetten. Ik kon haast niet wachten om het thuis aan mijn vrienden en familie te laten zien. Wij gingen trouwen! En heel de wereld mocht het weten!

‘Is dit echt wat je wilt meis?’ vroeg mijn moeder. Ze zette de koffiekopjes op de houten tuintafel, naast de schaal met cake. Mijn moeder was een kleine vrouw met lang grijs haar in een knotje op haar hoofd. Een sterke vrouw die al heel wat te verduren had gehad in haar leven. We waren vandaag naar mijn ouders toegegaan om te vertellen over ons aanstaande huwelijk.
Geert en mijn vader waren een stukje gaan wandelen.
Het was een prachtige meidag. Zonnig met een strak blauwe lucht. We zaten buiten onder de appelboom. De bloesem was al vroeg uitgebloeid geweest dit jaar en de eerste kleine appeltjes waren al zichtbaar. Het was een goed jaar geweest, weinig vorst in februari, maart, waardoor er veel bloesem aan de boom had gestaan, met een goed vooruit zicht op een vruchtbaar appeljaar.
Ik pakte mijn koffiekopje op en roerde met een lepeltje de suiker erdoorheen.
‘Ik weet het heel zeker. Hij is zo leuk!’ ik lachte stralend.
Mijn moeder knikte, niet geheel overtuigd. ‘Ik vertrouw hem niet, ik weet niet wat dat is, maar iets zegt me dat je een vergissing maakt. Maar als jij denkt gelukkig te worden met hem, wie ben ik dan om je tegen te houden. Het is tenslotte jouw leven.’
Ik pakte haar hand vast en keek haar aan, haar ogen stonden bezorgd, en ik wist dat ze moeite had om me los te laten. Trouwen was een hele definitieve stap, en zo voelde het voor mij ook. Een bevestiging van de liefde aan elkaar en voor de buitenwereld. En natuurlijk waren er wel kleine dingetjes. Zo had hij hele andere voorkeuren in bed dan ik. Maar daar kwamen we wel uit. We waren nog jong en moesten nog zoveel leren. Dat hij onvoorwaardelijk voor mij koos betekende dat alles voor me!
Stemmen in de achtertuin kondigden mijn vader en Geert aan. Mijn vader was een makkelijke man. Hij zou me nooit in de weg zitten als het om mijn keuzes voor mannen aankwam. Dat had volgens hem toch geen zin. Als ik dat wilde, kon niemand mij er meer vanaf brengen. En alle goede raad sloeg ik keihard in de wind, totdat ik zelf tot de conclusie kwam dat het niet werkte.
Geert en mijn vader namen ook plaats aan de tafel. De cake werd rondgedeeld, maar ik kon alleen maar naar mijn vader kijken.
‘Meisje, ik gun je het allerbeste. Geert heeft me er van weten te overtuigen dat hij harstikke gek op je is, en hij het beste met je voorheeft. Jullie hebben mijn zegen!’


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews