woensdag 29 maart 2017

Stormschade




Stormschade
Onrust 
Is als een zware storm 
Rumoerig 
Wild, en plots veel regen


Takken zwiepen 
Heen en weer 
Blaast stof 
weg van 
Oude daken 
Van huizen 
Of gebouwen


Vol herinneringen 
Die beter 
Dicht waren gebleven 
Geweest, zijn 
En vergeten 
Zonder pardon 
Tevoorschijn






Pas als de wind 
Weer is gaan liggen 
Schade wordt 
Opgemaakt 
Wordt hersteld 
Wat is gebroken 
Of voor eeuwig 
Weggeblazen


Maakt men 
De balans op
Van het geleden 
Trauma

maandag 27 maart 2017

Mei 2003

Hij had voor iedereen een klein cadeautjes meegenomen, iets wat mij vrij overbodig had geleken, er was toch niemand jarig, maar hij had er op gestaan om iets voor de kinderen te gaan halen. De jongens namen het blij in ontvangst, scheurden meteen het papier eraf en bedankte hem hartelijk voor de mooie speelgoedauto’s die er tevoorschijn kwamen. De oudste, een stevige meid, van een jaar of 14, met lang bijna zwart haar, een rond dopneusje en een knap snoetje, ontving het iets minder enthousiast, bedankte Geert en liep meteen door naar boven.
Lees verder:

maandag 20 maart 2017

Maandag

Maandag

Het is elke keer toch weer verrassend hoe snel het weer kan omslaan. Stonden we zaterdag en zondag nog op de ijsbaan onder de blauwe hemel met een stralend zonnetje, en zelfs nog even op de vijver, is het weer vandaag ineens grijs en de temperatuur boven nul waardoor de ijsbaan veranderd is in een soort van slushpuppy. Gelukkig hebben we het hele weekend volop genoten van het ijs, zelfs ik heb nog even op de schaats gestaan, iets wat me na al die jaren verassend goed af ging. Joost waagde zich er echter niet aan, hij bleef veilig langs de kant staan kijken, maakte enkel wat foto’s en filmpjes met zijn mobieltje, trok de kinderen rond op de slee en genoot van de koffie uit het tentje.
En nu is het alweer maandag. Tijd om de bedden te verschonen, de stapel met was weg te wassen en op te ruimen, en tijd vrij te maken om mijn foto’s van vorig jaar uit te zoeken voor in het fotoboek dat ik wil gaan maken. De was en de bedden kunnen wel even wachten, dus start ik de laptop op.
De meeste foto’s staan netjes in mappen bij elkaar op de computer, foto’s van Joost en mij, het eerste jaar dat we samen waren. De kamer waar ik tijdelijk verbleef bij mijn nichtje Esther in huis. Het was fijn geweest dat zij mij onderdak kon verlenen en daar was ik haar ook erg dankbaar voor, al hadden we beide een totaal verschillend leven. Zij had hele wisselende diensten, terwijl ik in de winkel vooral overdag veel weg was, werkte zij vooral in de avonden en nachten. Ze pakte alles aan wat voor handen kwam, meestal als tijdelijke vervanging bij een zwangerschapsverlof, langdurige zieken of om onverwachte druktes op te vangen. Daardoor werkte ze vaak met tijdelijke contracten wat voor haar ideaal was, gezien ze er in de winter geregeld een paar maanden tussenuit ging om rond te reizen. Ik kijk naar de foto en glimlach. Ik zie het oude bed, waarin ik als kind ook al vele nachten geslapen heb, een kast van ikea en een stalen bureau waarvan Esther geen idee had wat ze er anders mee moest doen omdat het zo’n zwaar onding was. En verder alleen kale muren. Maar dat maakte me niet uit. Ik was in die maanden dat ik bij haar zat, niet vaak thuis en sliep geregeld een keer bij Joost, het was voor hem ook geen doen om naast mij in bed te kruipen met zijn 1.90.
Joost is een grote grove man met rossig krulhaar dat weerbarstig om zijn hoofd hangt. Toen ik hem leerde kennen had hij het heel kort geknipt, en vielen zijn felblauwe ogen me meteen op. Tegenwoordig draagt hij het veel langer en heeft hij een dikke rossige baard.
Ik klik de foto’s weg en kijk verder. Een map met foto’s uit 2002, dat zijn er maar een paar, meestal vage festivals of feestjes, eentje van mijn eerste appartementje waar ik maar 3 jaar heb gewoond.
2003, het jaar waarin ik Geert heb leren kennen, 2004, 2005. Ik kijk snel verder. 2010, het jaar dat Jory geboren werd. Het was een hete zomer, zo heet dat de overheid het nationale hitteplan in werking had gezet en Joost elke dag totaal uitgeput thuiskwam van het werk omdat de airco het begeven had op zijn werk, waardoor de enige verkoeling van een ventilator kwam die overuren draaide en eigenlijk niet echt veel veranderde aan de hitte in de ruimte.
Ik kijk de foto’s door, een voor een en weet nu al dat het een hele opgave zal worden om uit al die foto’s de mooiste te gaan kiezen. Ik klik er een paar aan, kopieer ze naar het fotoalbum en kijk weer verder. Al snel heb ik al aardig wat foto’s verzameld. Het album van 2010 begint vorm te krijgen.

Ik kijk op de klok en schrik op als ik zie dat het alweer weer bijna half 4 is, tijd om de laptop af te sluiten en weer naar school te gaan.

maandag 13 maart 2017

Maart 2003

Maart 2003

‘Meent je vriendin het serieus met Wilco?’ ‘Ik weet het niet eerlijk gezegd.’ We stonden aan de bar bij de Markies en keken beide naar de dansvloer waar Anke innig stond te schuifelen met Wilco. Toevallig hadden Anke en ik het er eerder op de avond nog over gehad. Ze vond de aandacht die ze van hem kreeg erg leuk, al was er ook nog een andere jongen die haar aandacht wel kon wegdragen waardoor ze eigenlijk niet zo goed kon kiezen. Nu had ze dus twee mannen die om aandacht vroegen, en het duidelijk niet zo fijn vonden dat er nog meer kapers op de kust waren. Al had je Anke nooit voor je alleen.
‘Hoezo?’ vroeg ik aan Geert. Hij nam nog een slok van zijn pilsje en keek me aan met zijn lichtblauwe ogen. We waren sinds onze eerste ontmoeting al enkele keren samen op stap geweest en vorige week zelfs naar de bioscoop gegaan. Hij bleek een groot liefhebber te zijn van films en had thuis een grote kast vol met dvd’s waarop het nieuwste films stonden. Hij kon urenlang vertellen over de acteurs en de scenes en het verveelde me nog geen moment om er naar te luisteren. Hij gaf me het gevoel de leukste vrouw op heel de wereld te zijn.
We hadden zelfs al gekust en het bed gedeeld. Hij was echter geen minnaar die zijn volledige aandacht bij zijn bedpartner kon houden, als hij klaar was was hij klaar en was al zijn aandacht meteen weg. Echter zag ik dat op dat moment totaal anders, zelfs toen hij halverwege het vrijen doodleuk de telefoon opnam tot 2 keer toe, vond ik het allemaal best. Ik was hopeloos verliefd.
‘Maar wat is er met die Wilco?’ vroeg ik, inmiddels nieuwsgierig geworden.
‘Hij is gokverslaafd. Met geld is hij absoluut niet te vertrouwen.’
‘Dat moet je wel eerlijk tegen Anke zeggen. Ze heeft het recht om dat te weten.’
Ergens was het wel vreemd dat hij dit over zijn beste vriend zei. Vooral ook omdat Wilco bijna dagelijks bij hem over de vloer kwam, met hem mee at, op zijn bank sliep, om de zoveel uur wel een keer aan de telefoon hing, waarop het soms bijna leek dat ze samen een relatie hadden. Geert kocht zelfs kleren voor hem, want die arme jongen had het toch zo moeilijk.
Later hoorde ik dat hij hem zelfs geld gaf om hem uit de problemen te houden. Iets wat er alleen maar voor zorgde dat Wilco weer een reden had om naar de gokhallen te gaan om zijn behoefte aan het gokken verder te bevredigen.
Maar toendertijd zag ik het enkel als een nobele daad om Anke te redden van een verkeerde beslissing. Ze nam het goed op, vond het fijn dat Geert zo eerlijk tegen haar was en haar op tijd gewaarschuwd had, waardoor hij meteen in achting steeg bij mijn vriendinnen. Ze waren blij voor me dat ik zo’n leuke jongen aan de haak had geslagen die er ook nog eens erg goed uit zag.

Een lot uit de loterij!

maandag 6 maart 2017

Zaterdag

Een prachtige dag om te gaan schaatsen. De ijsbaan bij de Rollerhal ligt er prachtig bij, en ik heb schaatsen kunnen lenen van de buurvrouw. Haar kinderen waren er te groot voor geworden, en die van mij kunnen er prima in met wat extra dikke sokken aan.
Het ijs is mooi, net een spiegel en er zijn al veel kinderen en ouders van school langs en op de baan te vinden. Ik sta samen met Joost naast de koek en zopie tent. De geur van verse erwtensoep nodigt uit om een kopje te kopen, veel kinderen staan er in de rij voor de chocolademelk die gratis is, voor de andere dingen als koffie, thee en soep moet een klein bedrag worden betaald.
 Joost is druk in gesprek met Mark, die ook met de kinderen naar de baan is gekomen. Christel zie ik iets verderop staan, ze helpt Sam de schaatsen aan te doen.
Afgelopen woensdag was ik samen met Daantje naar haar toe geweest. Er waren meerdere moeders uit de klas aanwezig, ook Chantal, wat me verbaasde. Dany zat toch helemaal niet bij hun in de klas? Maar het werd al snel duidelijk dat er ook enkele kinderen uit groep 3 mee deden, waaronder Sam en Dany die een prachtig idee hadden uitgewerkt waar de meiden uit groep 2 ook aan mee konden doen. Geïnspireerd op de waterspelletjes die de carnavalsvereniging elk jaar organiseert. Een onderwerp wat prima past bij het thema van dit jaar. ‘De lol kan niet meer op, want we kiezen het ruime sop.’
Het verbaasde me wel dat Christel Chantal bij haar thuis liet komen. Ze zou de geruchten toch ook wel gehoord hebben? Of waren het niet meer dan dat, roddels. Ik hoopte het voor haar.
Nu staan we naast de ijsbaan, Daantje maakt voor de vierde keer een pirouette zonder te vallen. Ondanks het feit dat ze nog nooit eerder op de schaats heeft gestaan, is ze nog maar een keer gevallen, en dat was toen ze het ijs op stapte. Daarna had ze vlot haar evenwicht weer hersteld, en schaatste ze voorzichtig de eerste rondje over de ijsbaan. Jordy had het meteen al onder de knie. Hij heeft thuis skeelers waar hij geregeld op te vinden is, en dat is duidelijk terug te zien.
Joost rijkt me een beker warme koffie aan, ik neem dankbaar een slok van de warme drank. Ondanks mijn dikke sjaal en wollen muts, begin ik het toch aardig koud te krijgen hier aan de kant. Ik loop een stukje langs de baan om mijn voeten wat warmer te krijgen en kom naast Anke te staan.
‘Hoi, wat leuk dat jij er ook bent!’ ‘Het is prachtig weer om te schaatsen.’ ‘Heerlijk weer inderdaad. Maria had er zoveel zin in, die wilde gisteren na school al meteen de baan op gaan, maar ik wilde nog even wachten tot vandaag. Maar wat leuk. Hoe was het bij de psycholoog gegaan van de week? Ben je er al wat mee opgeschoten?’ ‘Ja, ik heb al een begin gemaakt met het opschrijven van herinneringen, maar het blijft moeilijk om er verder op in te gaan.’
‘Al het begin is moeilijk, vergeet dat niet. En het is ook niet niets wat je allemaal hebt meegemaakt. Ik ben blij dat je nu bij Joost bent! Je bent er zo van opgebloeid!’
Daar kan ik haar toch wel gelijk ingeven. Joost waardeert mij zoals ik ben, en ik hoef me niet beter of anders voor te doen om aan zijn ideaalplaatje te voldoen. Alleen die vrijheid al die hij me geeft zorgt dat ik me bevrijd vol en maakt dat ik sinds jaren weer eens helemaal mezelf ben.
Van de week begonnen met het opschrijven van alles op advies van de psycholoog. Ik heb enkel nog maar de ontmoeting opgeschreven, de dag waarop alles zou veranderen. Ik dacht altijd dat ik zulke goede mensenkennis had. Dat ik prima kon vertrouwen op mijn intuïtie, maar ik had de kracht van een roze bril danig onderschat. En dat viel en valt me nog steeds heel erg van me tegen.
Ik drink mijn bekertje leeg en kan nog net op tijd mijn armen openen om Daantje op te vangen die recht op me af komt schaatsen.
‘Kijk eens mama! Hoe goed het al gaat! Mogen we vanavond ook weer komen? Dan is het discoschaatsen met muziek en gekleurde lichtjes.’ ‘Ik zal het even met je vader overleggen, maar ik vind het een leuk idee, dus dat komt wel goed!’

Joost en Jordy komen nu ook naar mij toegelopen. En terwijl de kinderen hun schaatsen verwisselen voor hun schoenen, kijk ik nog even in het rond. Het is duidelijk te merken dat het etenstijd is. De mensen die de hele ochtend al op de schaats hebben gestaan beginnen langzaam aan plaats te maken voor een nieuwe gading fanatiekelingen. Het wordt tijd om naar huis te gaan. 

Meidendagje (wie is de mol?)






Om 14:00 verzameld bij I voor een gezellige meidendag. We vertrokken een klein half uurtje later richting Oisterwijk, waar we nog even moesten wachten tot de club compleet was.
I maakte het dagprogramma bekend en we begonnen met de 14-vennen route. Een prachtige tocht langs 14 bijzondere vennen die elk hun eigen verhaaltje hebben.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik vind het leuk als je een reactie nalaat.

Totaal aantal pageviews